αποτελέσματα εκλογών για το ΚΥΣΔΕ

ΕΚΛΟΓΕΣ 2004
ΨΗΦΙΣΑΝ	ΕΓΚΥΡΑ
89713	69315
ΔΑΚΕ	ΠΑΣΚ	ΕΣΑΚ
23205	19400	7235
33,48%	27,99%	10,44%
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ	ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ	ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ
9399	4317	2844
13,56%	6,23%	4,10%
ΧΕΚ	ΓΕΝΟΒΑ
1362	1551
1,96%	2,24%

ΕΚΛΟΓΕΣ 2006
ΨΗΦΙΣΑΝ	ΕΓΚΥΡΑ
72510	69269
ΔΑΚΕ	ΠΑΣΚ	ΕΣΑΚ
22452	19437	6976
32,41%	28,06%	10,07%
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ	ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ	ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ
10991	5613
15,87%	8,10%
ΧΕΚ	ΓΕΝΟΒΑ
1352	1771
1,95%	2,56%

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις Δ.Ε.

Ανακοίνωση για τις εκλογές των Υπηρεσιακών Συμβουλίων στη Δ.Ε.


1. Οι εκλογές για τα Υ.Σ., όσο κι αν διατηρούν τον διοικητικό χαρακτήρα τους, δεν παύουν να αποτελούν ένα πανελλαδικό δείγμα προτιμήσεων των εκπαιδευτικών. Βεβαιότατα δεν υπάρχει η «ισότητα των όπλων», αφού οι καθεστωτικές δυνάμεις με την ομηρία των αναπληρωτών, το ρουσφέτι, τις υποσχέσεις και το φόβο εξακολουθούν να κρατούν σε εκλογική ομηρία δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς.
2. Οι εκλογές για τα Υ.Σ. έγιναν στο τέλος των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, μέσα στον απόηχο των μεγάλων αιτημάτων που πρόβαλε ξανά η εκπαιδευτική κοινότητα και η αριστερά της παιδείας. Παίρνοντας υπόψη την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην εκπαίδευση, ως Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις – Κινήσεις καταθέσαμε στις εκλογές το μήνυμα «να φέρουμε τον αέρα των αγώνων...ψηφίζουμε αιρετικά», προσπαθώντας να μιλήσουμε σε ευρύτερο κόσμο, χωρίς αυταπάτες για τα Υ.Σ., αξιοποιώντας τις εκλογές στο στόχο μας για τη συγκέντρωση δυνάμεων στο νέο γύρο κινητοποιήσεων που εκτιμάμε πως θα ξεσπάσουν την περίοδο της αναθεώρησης του Συντάγματος, τον Γενάρη του 2007.
3. Απευθύνουμε θερμό, αγωνιστικό χαιρετισμό στους 5.500 εκπαιδευτικούς (ποσοστό 8,1% και αύξηση 2%) που τίμησαν σ’ αυτές τις συνθήκες το ψηφοδέλτιο της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Εκτιμάμε πως η ποσοστιαία και αριθμητική αύξηση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων – Κινήσεων αντανακλά τις βαθύτερες επιδιώξεις ενός μαχητικού, ριζοσπαστικού τμήματος των εκπαιδευτικών και αποτελεί επιβράβευση της συνεπούς στάσης του ρεύματος των Παρεμβάσεων ως διακριτής συνιστώσας των αγώνων.
4. Πτώση σημείωσε η παράταξη της ΔΑΚΕ (μείωση 1,1%) και η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ – ΠΑΜΕ (μείωση 0,4%), ενώ στασιμότητα εμφάνισε η ΠΑΣΚ και άνοδο η Αγωνιστική Συνεργασία (αύξηση 2,3%). Η πτώση της ΔΑΚΕ, η οποία σημαίνει και την αντίστροφη μέτρηση για την ανοχή στην κυβέρνηση της Ν.Δ., είναι ταυτόχρονα – οριακή έστω – αποδοκιμασία της αντιεκπαιδευτικής και γενικότερα αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Η χειριστική πολιτική του ΚΚΕ, έκδηλη σε όλες τις φάσεις των εκπαιδευτικών αγώνων, η συστηματική, χωρίς όρους και αρχές συκοφάντηση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων – Κινήσεων και η άρνηση των δυνάμεων της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ – ΠΑΜΕ κτλ. να συμπράξουν θετικά στο χώρο των σωματείων δεν επιβραβεύτηκε. Το αντίθετο συνέβη.
5. Σημειώνουμε επίσης πως στο χώρο των δασκάλων – νηπιαγωγών οι Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις – Κινήσεις Δ.Ε. σημείωσαν την ίδια θεαματική άνοδο 2% και είναι πλέον Τρίτη παράταξη στον κλάδο, την ίδια στιγμή που είχε πτώση και η ΔΑΚΕ και η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Ο αγώνας στην εκπαίδευση συνεχίζεται! Στις εκλογές για τα σωματεία (ΕΛΜΕ) να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε να καταγραφεί δυνατά η ριζοσπαστική, αγωνιστική πτέρυγα του κλάδου. Το επόμενο μεγάλο στοίχημά μας είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος. Με βάση την εμπειρία και τις ανάγκες μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες εκρηκτικές δυνατότητες και να «στριμώξουμε» τα δύο αστικά κόμματα στο ζήτημα της επιδιωκόμενης αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος που απαγορεύει την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ.
Να στήσουμε από τώρα επιτροπές ενάντια στην αναθεώρηση, επιτροπές καθηγητών – δασκάλων – σπουδαστών – μαθητών – γονέων – εργατικών σωματείων – οικολογικών οργανώσεων – δημοτικών σχημάτων που θα ριζώσουν και θα αναπτύξουν πολύμορφη δράση σε κάθε χώρο εργασίας και κατοικίας.
Στην καρδιά των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων η μαχόμενη εκπαίδευση μπορεί να ξαναδώσει τον τόνο!
· Για αυξήσεις κόντρα στη λιτότητα, αξιοποιώντας το χρόνο συζήτησης για τον προϋπολογισμό.
· Για τη δημόσια εκπαίδευση κόντρα στην ιδιωτικοποίηση.
· Ενάντια στην αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος και κυρίως του άρθρου 16.

Όλοι μαζί μπορούμε!
Μπορούμε να νικήσουμε, αν ενωθούμε, οργανωθούμε και αγωνιστούμε!
17 του Νοέμβρη 2006
Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις Δ.Ε.
www.paremvaseis.org

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Γ ΈΛΜΕ-Θ
email: rizospastiki@yahoo.gr www.rizospastiki.blogspot.com

έκθεση του ΕΣΥΠ για την δευτεροβάθμια

ΜΑΝΑΤΖΕΡ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ …Αδυσώπητες εξετάσεις και σύνδεση με επιχειρήσεις
Στις αρχές Ιουλίου δημοσιεύεται η νέα «έκθεση του ΕΣΥΠ», αυτή τη φορά για τη Δ.Εκπαίδευση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η έκθεση αυτή υποστηρίζεται από μια αξιοπρόσεκτη ρητορική «για ένα νέο σχολείο ελκυστικής μάθησης με ενεργούς και συμμέτοχους τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους μαθητές στο πλαίσιο μιας ενεργητικής προσέγγισης της γνώσης». Αφού ασκείται μια έντονη κριτική στο κάθετο και συγκεντρωτικό σύστημα οργάνωσης και λειτουργίας της σημερινής εκπαίδευσης που παθητικοποιεί και μετατρέπει τους εκπαιδευτικούς σε απλούς διεκπεραιωτές, προτείνεται ένα πλαίσιο συμμετοχής- συνδιαμόρφωσης και ενεργητικής δράσης των εκπαιδευτικών, όπως κι ένα πλαίσιο αυτονομίας για τις σχολικές μονάδες. Οι άξονες υλοποίησης των παραπάνω είναι η δράση των εκπαιδευτικών ως διαμορφωτών της «εσωτερικής εκπαιδευτικής πολιτικής» με την προϋπόθεση φυσικά της αποδοχής του κεντρικά διαμορφωμένου περιγράμματος εκπαιδευτικής πολιτικής.
Ένα γενικό περίγραμμα που χωρίς να λέγεται ρητά καταλαβαίνουμε ότι συγκροτεί το πλαίσιο λειτουργίας του σχολείου της αγοράς και της επιχειρηματικής εκπαίδευσης. Στο νέο πλαίσιο οι “δρώντες” εκπαιδευτικοί θα έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής σε πιλοτικά-ερευνητικά προγράμματα νέων εκπαιδευτικών πολιτικών , ενώ παράλληλα θα προωθηθεί με βάση τις νέες τεχνολογίες ένας «διαρκής θεσμικός διάλογος». Eπίσης, θα καθιερωθούν ανοιχτά Προγράμματα Σπουδών που θα εξασφαλίζουν τη δημιουργική συμμετοχή των εκπαιδευτικών βάσης. Συγκεκριμένα, προτείνεται στην υποχρεωτική εκπαίδευση το 1/3 του Α.Π. να διαμορφώνεται σε επίπεδο σχολικής μονάδας σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα των μαθητών και τις ανάγκες(;) της τοπικής κοινωνίας.
Η περιβόητη αξιολόγηση υποτίθεται ότι τώρα θα υλοποιείται στη βάση της πλήρους διάκρισης από τους οποιασδήποτε μορφής αναγκαίους ιεραρχικούς ελέγχους (να μη χανόμαστε κιόλας!). Η αξιολόγηση θα στοχεύει πρωτευόντως στη βελτίωση-ανατροφοδότηση της διδασκαλίας με την έμφαση να δίνεται στην «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας». Δευτερευόντως θα στοχεύει στην επαγγελματική ανέλιξη των εκπαιδευτικών (το πόσο δευτερευόντως είναι ζήτημα που ελέγχεται όταν κατά την υπηρεσιακή κρίση του εκπαιδευτικού προτείνεται και η προσμέτρηση της συμμετοχής του στις διαδικασίες αυτοαξιολόγησης). Σοβαρή θέση κατέχουν ακόμη στην έκθεση του ΕΣΥΠ οι “νέες παιδαγωγικές και διδακτικές καινοτομίες που θα κάνουν τη μάθηση ελκυστική και το μαθητή ενεργό αποδέκτη”. Έτσι, επανέρχεται το ζήτημα των πολλών εναλλακτικών βιβλίων ανά μάθημα και η απόρριψη του μοναδικού βιβλίου ως μηχανισμού τυποποίησης. Επανέρχεται επίσης το ζήτημα της «Ευέλικτης Ζώνης» (που πέρυσι στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση χαρακτηρίστηκε από τις προσπάθειες αυταρχικής επιβολής της). Στην Έκθεση μετονομάζεται σε «Ζώνη Ελεύθερης Δράσης» ή «Ζώνη Διαθεματικών Δραστηριοτήτων» (πρόκειται φυσικά για καπηλεία παιδαγωγικών ρευμάτων προοδευτικής καταγωγής). Εισάγονται τα πολυδιαφημισμένα «projects» κ.ά. Πίσω όμως από τη ρητορική αυτή εμφανίζεται το αποκρουστικό πρόσωπο του «Σχολείου της Αγοράς», που συνοδεύεται μάλιστα από όλους τους κάθετους και οριζόντιους διαχωρισμούς, τους ταξικούς φραγμούς και κυρίως τα διευρυμένα εξεταστικά φίλτρα. Ούτε λίγο ούτε πολύ η έκθεση επαναφέρει ελαφρώς μετασχηματισμένη τη χρεοκοπημένη λογική Αρσένη. Συγκεκριμένα, προτείνονται:
α) περιφερειακές εξετάσεις ακόμα και στη Γ' Γυμνασίου (!), β) εικονικές-διαγνωστικές περιφερειακές εξετάσεις στην Α' Λυκείου για τη δήθεν αυτογνωσία του μαθητή, γ) και πάλι περιφερειακές εξετάσεις στη Β' Λυκείου με μικρή συμμετοχή (έως 20%) στον τελικό βαθμό πρόσβασης για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, δ) για τη Γ' Λυκείου υπάρχουν τρεις εναλλακτικές εξεταστικές προτάσεις, ως κυρίαρχη όμως εμφανίζεται η πρόταση για περιφερειακές εξετάσεις σε τέσσερα μαθήματα γενικής παιδείας (Γλώσσα, Πληροφορική, Αγγλικά, Κοινωνικές Επιστήμες) και σε πανελλαδικό επίπεδο σε τρία ή περισσότερα μαθήματα κατεύθυνσης. Οι αδυσώπητοι αυτοί εξεταστικοί μηχανισμοί θα υποβοηθούνται από ένα “αναβαθμισμένο και αξιόπιστο” σύστημα ΣΕΠ. Το σύστημα αυτό, εγκατεστημένο καταρχήν στο Γυμνάσιο, θα βοηθά στη διευκόλυνση της ροής μαθητών προς την Τεχνική Εκπαίδευση και την ενίσχυση του διπλού- τριπλού σχολικού δικτύου. Εγκατεστημένο στο Λύκειο, θα βοηθά στην κατανομή των αποφοίτων στο πολυβαθμιδωμένο τοπίο της κατά «Μπολώνια» Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η ψευδής ρητορική του κειμένου του ΕΣΥΠ περί «ελκυστικού σχολείου ενεργητικής συμμετοχής» ανασκευάζεται από προτάσεις της ίδιας της έκθεσης. Χαρακτηριστική από την άποψη αυτή είναι η πρόβλεψη για στενή συνεργασία των σχολικών μονάδων με τοπικούς φορείς και κυρίως με τις επιχειρήσεις. Στο ίδιο πλαίσιο προβλέπεται η καθιέρωση οικονομικού υποδιευθυντή, (μάνατζερ)!στα σχολεία, τα οποία θα έχουν υποτίθεται οικονομική αυτοτέλεια αφού θα χρηματοδοτούνται απευθείας από το κράτος αλλά και από την αναζήτηση… «χορηγών». Με τα παραπάνω συνδέεται και η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων που θα συνδεθεί με τη χρηματοδότησή τους με κριτήρια συμμόρφωσης στις αγοραίες προδιαγραφές.
Το σχολείο της αγοράς ετοιμάζεται… Εμείς;
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Γ ΈΛΜΕ-Θ
email: rizospastiki@yahoo.gr www.rizospastiki.blogspot.com

για το ασφαλιστικό των γυναικών

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Γ ΈΛΜΕ-Θ
email: rizospastiki@yahoo.gr www.rizospastiki.blogspot.com

Το άρθρο 16 του Συντάγματος

Άρθρο 16

1. Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες· η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
3. Τα έτη υποχρεωτικής φοίτησης δεν μπορεί να είναι λιγότερα από εννέα.
4. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια. Το Κράτος ενισχύει τους σπουδαστές που διακρίνονται, καθώς και αυτούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια ή ειδική προστασία, ανάλογα με τις ικανότητές τους.
5. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους. Συγχώνευση ή κατάτμηση ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπορεί να γίνει και κατά παρέκκλιση από κάθε αντίθετη διάταξη, όπως νόμος ορίζει.
Ειδικός νόμος ορίζει όσα αφορούν τους φοιτητικούς συλλόγους και τη συμμετοχή των σπουδαστών σ' αυτούς.
6. Οι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί. Το υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό τους επιτελεί επίσης δημόσιο λειτούργημα, με τις προϋποθέσεις που νόμος ορίζει. Τα σχετικά με την κατάσταση όλων αυτών των προσώπων καθορίζονται από τους οργανισμούς των οικείων ιδρυμάτων.
Οι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν μπορούν να παυθούν προτού λήξει σύμφωνα με το νόμο ο χρόνος υπηρεσίας τους παρά μόνο με τις ουσιαστικές προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 88 παράγραφος 4 και ύστερα από απόφαση συμβουλίου που αποτελείται κατά πλειοψηφία από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, όπως νόμος ορίζει.
Νόμος ορίζει το όριο της ηλικίας των καθηγητών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων· εωσότου εκδοθεί ο νόμος αυτός οι καθηγητές που υπηρετούν αποχωρούν αυτοδικαίως μόλις λήξει το ακαδημαϊκό έτος μέσα στο οποίο συμπληρώνουν το εξηκοστό έβδομο έτος της ηλικίας τους.
7. Η επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση παρέχεται από το Κράτος και με σχολές ανώτερης βαθμίδας για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, όπως προβλέπεται ειδικότερα από το νόμο, που ορίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων αποφοιτούν από τις σχολές αυτές.
8. Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ' αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους.
Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται.
9. Ο αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την ανώτατη εποπτεία του Κράτους.
Το Κράτος επιχορηγεί και ελέγχει τις ενώσεις των αθλητικών σωματείων κάθε είδους, όπως νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει επίσης τη διάθεση των ενισχύσεων που παρέχονται κάθε φορά στις επιχορηγούμενες ενώσεις σύμφωνα με τον προορισμό τους.

Ανακοίνωση Β' ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου

Για το περιστατικό σε βάρος μαθήτριας που συνέβη πρόσφατα σε σχολείο της Εύβοιας

Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία είναι τουλάχιστον θορυβημένη τις τελευταίες μέρες από το περιστατικό σε βάρος μαθήτριας που συνέβη πρόσφατα σε σχολείο της Εύβοιας.

Είναι αυτονόητο ότι καταδικάζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πράξεις που προσβάλλουν με το χειρότερο τρόπο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, πολύ περισσότερο όταν αυτές συντελούνται μεταξύ ανηλίκων.

Θα ήταν όμως επίσης κατάφωρη υποκρισία να σταθούμε μόνο στην αυτονόητη καταδίκη, χωρίς να αναδείξουμε, για μια ακόμη φορά, τις αιτίες που το τελευταίο ιδιαίτερα διάστημα, έχουν πολλαπλασιάσει αυτά τα φαινόμενα.

Δε θα κουραστούμε να λέμε πως ένα εκπαιδευτικό σύστημα που περιορίζεται στην αναπαραγωγή της εξεταστέας ύλης και παρακάμπτει όλη εκείνη την αναγκαία μορφωτική διαδικασία για να καλλιεργήσει, τον αλληλοσεβασμό, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τις υγιείς διαφυλικές και διαπολιτισμικές σχέσεις των ανθρώπων, συνολικά την ολοκληρωμένη προσωπικότητα των παιδιών μας, είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα αποτυχημένο.

Δε θα κουραστούμε να λέμε πως σχολεία που λειτουργούν χωρίς υποστηρικτική στελέχωση με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, και με εκπαιδευτικούς χωρίς την ικανή παιδαγωγική επιμόρφωση, σε μια εποχή έξαρσης της βίας, είναι σχολεία αδύναμα να αντιμετωπίσουν τα κοινωνικά επιφαινόμενα της εποχής μας.

Δε θα κουραστούμε να επισημαίνουμε ότι ο μαζικός εθισμός των ανθρώπων σε μια νοοτροπία «παρακολούθησης από την κλειδαρότρυπα» της προσωπικής ζωής, μέσα από τα απερίγραπτης χυδαιότητας reality showς οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον πολλαπλασιασμό αυτών των θλιβερών και βαθιά ανησυχητικών περιστατικών. Πως η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, στην κατεύθυνση της βίας, της κοινωνικής διαπόμπευσης, και του ευτελισμού των ανθρώπων θα προκαλέσει σύντομα χιονοστιβάδα τέτοιων συμπεριφορών.

Τέλος, η εξοικείωσή μας συνολικά με μια κοινωνική πραγματικότητα που εθελοτυφλεί μπροστά στα μεγάλα ζητήματα, που με υποκρισία και αναποτελεσματικότητα ακουμπά τα καυτά προβλήματα, μόνο για όσο αυτά προκαλούν «αναστάτωση» ή βρίσκονται στον πρώτο δείκτη τηλεθέασης, μας κάνει, λίγο ή πολύ, συνυπεύθυνους.

Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών - μαθητών ανέδειξαν πολλά από αυτά τα μεγάλα κοινωνικά – εκπαιδευτικά ζητήματα.

Είναι καιρός να ανησυχήσουμε σοβαρά για τις κοινωνικές μας προτεραιότητες.

Απαράδεκτη σύλληψη του υπεύθυνου του blogme.gr

Απαράδεκτη σύλληψη του υπεύθυνου του blogme.gr, μετά από μήνυση θιγόμενου(;!). Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

Μια ανάσα αγώνα ακόμη!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 26/10/2006

Μια ανάσα αγώνα ακόμη!

Του ΝΑΣΟΥ ΓΚΟΛΕΜΗ

Είναι πια ξεκάθαρο: οι έξι εβδομάδες απεργίας στην Παιδεία δεν αρκούν! Όσων οι ψυχές έκλεισαν ραντεβού μ' αυτή τη συγκλονιστική κινητοποίηση, της δίνουν ζωή, έμπνευση και όραμα, το γνωρίζουν πλέον καλά.
Οι δάσκαλοι ξεκίνησαν ολομόναχοι, έναν αγώνα που ξεσκόνισε συνθήματα δεκαετιών, που έβγαλε από την ντουλάπα του παππού, του πατέρα, του γιου, τα πλακάτ που ματαιώθηκαν και ματαιώνονται τόσα και τόσα χρόνια: 15% για την Παιδεία, Σχολείο για όλους, Μόρφωση-δουλειά, Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία.

Σήμερα καλούνται να πάρουν τη μεγάλη απόφαση: και τώρα τι;

Μία - μία και ένας - ένας από το περίσσευμα της ψυχής, καλούνται να συμπυκνώσουν αγωνίες και αιτήματα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Γιατί η αύξηση του κατώτατου μεροκάματου αφορά κάθε εργαζόμενο.

Το χθεσινό συγκλονιστικό συλλαλητήριο ήταν οργής και ανάσας. Οργής για το πολιτικό θέατρο σκιών που παίζεται στη χώρα, αφού η μόνη αντιπολίτευση που είδαμε τα τελευταία χρόνια είναι των δασκάλων τα συνθήματα.

Αλλά και ανάσας. Πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας ανάσες. Είναι κρυφός και φανερός πόθος του καθένα μας: Μια ανάσα αγώνα ακόμα και τα... άδεια πουκάμισα θα πέσουν στη γη.

Η υπόθεση της γενικής απεργίας στην Παιδεία δεν είναι σπίθα στο σπιρτόκουτο του τυχαίου. Είναι πια συνείδηση. Ξεπερνά περιλάλητες συνδικαλιστικές ηγεσίες που χρόνια τώρα έμαθαν να συνδιαλέγονται σαν προέκταση του διαχειριστικού συστήματος. Σαν μικρό δαχτυλάκι που κουνά τις μαριονέτες-απεργούς και τους μαθαίνει πού και πού να χορταίνουν με αποφάγια.

Γίνεται καθαρό στις μέρες μας ότι, για να γυρίσουν πράγματα, χρειάζονται χιλιόμετρα πορείας και στάση - κατεύθυνση ανατροπής. Γιατί δεν αρκεί να έχεις δίκιο!

Δίκιο έχουν και στο Ιράκ και μετρούν 650.000 νεκρούς.

Δίκιο έχουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ωστόσο τραβάμε το καζανάκι του σπιτιού μας αγκαλιά με τις κάμερες.

Δίκιο έχουμε όταν λέμε ότι είμαστε φτωχοί και μας προτείνουν μη κυβερνητικές φιλανθρωπικές οργανώσεις. Αλήθεια, υπάρχει καμία -έστω και επιδοτούμενη- που να ενδιαφέρεται για το οκτάωρο, την υπερεργασία, τους ανέργους, τα εργατικά ατυχήματα, το κατώτατο μεροκάματο στην Ε.Ε., εκτός από αυτές που νοιάζονται για το πέταγμα της πεταλούδας στην Κίνα, πιστεύοντας ότι έτσι θα γίνει επανάσταση στη... Γούβα;

Η γενική απεργία στην Παιδεία στέλνει μήνυμα και στα κόμματα. ‘Οχι για διαβόητες συναινέσεις, που τόσο εύστοχα μας πλασάρουν, και είναι αυτοί όλοι, μαζί και εμείς και τα προβλήματά μας, απ' έξω. Απαιτεί θέσεις. Ούτε πράσινους ελιγμούς, αλλά ούτε και μικροψυχία για το ποιος είναι πιο «μπροστάρης» και ποιος κατέχει την «αλήθεια».

Όποιος προσπαθεί να παγιδεύσει αυτήν την κινηματική μορφή στην Παιδεία σε όρους «προσμονής» συναντήσεων με υπουργούς - πρωθυπουργούς και πρωτοβουλιών, να ξέρει ότι θα ξαναβρεί μπροστά του αυτό το μάγμα κινητοποιήσεων να διαπερνά όλο το φάσμα της κοινωνίας. Κι αν δεν το καταλάβουν, θα ψάχνουν για «άφθαρτους» υποψηφίους, επικοινωνιακά τρικ, ντιμπέιτ πολιτικού πολιτισμού, αλλά σίγουρα θα 'ρθει η ώρα που το «κοινοβούλιο της τηλεδημοκρατίας» δεν θα παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης. Θα κλείσει το τηλεκοντρόλ και τότε θα ψάχνουμε να εφεύρουμε και πάλι την πολιτική...

Μένουν και δύο εικόνες για το τέλος:

Η μία αφορά την ώρα της συνάντησης στην αίθουσα των δασκάλων. Να γυρίζεις απεργός τόσων εβδομάδων και να ψάχνεις το βλέμμα των υπολοίπων με τα ίδια μισοάδεια στομάχια που δεν απήργησαν ή μισοαπήργησαν. Να μη σε καίει η κούπα. Να είναι ζεστή και ψυχωμένη η καρδιά σου και να παγώνει η ατμόσφαιρα με ένα «γιατί;». Δεν ξέρω αν θα τους το ρωτήσεις ποτέ, είναι και το μπόι της ψυχής που δεν σ' αφήνει. Στην τάξη, τα παιδιά θα φαίνονται πιο γλυκά, πιο οικεία, πιο δικά σου. Κι οι συνάδελφοι πιο θλιμμένοι, πιο χαμένοι, πιο απρόσωποι.

- Κυρία, κυρία, να πω;

Ας μιλήσουν τα παιδιά. Γιατί οι άλλοι...

Κι η άλλη εικόνα είναι για όλους.

Καμιά φορά, σαν σταθείς απέναντι στον καθρέφτη, επιτρέπεται να κοιταχτείς και να ρωτήσεις για σένα. Ωμά τον εαυτό σου:

- Έχεις φιλότιμο, ρε; Κι αν απαντήσεις καταφατικά, ένα δυνατό «ναι» δηλαδή, και το ακούσεις ότι το είπες, τότε να σκεφτείς:

Θα αφήσουμε να σπάσουν, να σκύψουν το κεφάλι οι δάσκαλοι, γιατί είναι φτωχοί, γιατί δεν άντεξαν άλλο;

Θα περάσει ο «ψευτοτσαμπουκάς» που χρόνια τώρα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα μάς πετάνε κατάμουτρα: Τόσα· κι αν σ' αρέσει, κι αν ζεις.

Για τούτο και η ανάγκη για συνέχιση της απεργίας χτυπά πόρτα - πόρτα όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας, ακουμπά όσους δεν βολεύονται, είναι προσκλητήριο συμπαράταξης και έχει σημαία του εμάς και τα προβλήματά μας.

Τετάρτες στα συλλαλητήρια, αναμετρώνται αγωνιστές της διπλανής πόρτας με τους φτηνούς επικοινωνιακούς ελιγμούς πρωθυπουργικού επιπέδου.

Και το ραντεβού κλείνεται στο Σύνταγμα. Απέναντι από το Κοινοβούλιο. Δυστυχώς, απέναντι...

Καληνύχτα Κύριε Πρωθυπουργέ…

Καληνύχτα Κύριε Πρωθυπουργέ…

του Χρήστου Παπανδρέου
δάσκαλου

Σε λίγο ετοιμάζομαι και εγώ να κοιμηθώ.
Έβαλα την κορούλα μου στην κούνια της. Το ίδιο, υποθέτω, θα έχουν κάνει και οι γκουβερνάντες με τα δικά σας παιδιά. Το ίδιο θα έχει κάνει και ο τσιγγάνος στην ξύλινη παράγκα του, λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου.

Θα κοιμηθούμε όλοι ήσυχοι απόψε. Το βλέπω στο προσωπάκι της κόρης μου. Είναι ήσυχη. Είναι σίγουρη πως δεν υποθηκεύσαμε το μέλλον της, το μέλλον όλων των παιδιών της ηλικίας της.
Εμείς οι μεγάλοι σήμερα λάβαμε μια πολύ σπουδαία απόφαση: Να βαδίσουμε στο δρόμο του καθήκοντος και της ευθύνης.
Η καρδιά του δασκάλου πρέπει να τα δεχθεί και να τα αντέξει όλα.

Γύρισα στο σπίτι τσακισμένος και αφού με έχουν ληστέψει στο σούπερ-μάρκετ, στο φαρμακείο, στο συνεργείο.
Ένα μικρό αγοράκι με παρακαλούσε να του δώσω το κέρμα από το καροτσάκι με τα ψώνια.
Γύρισα σπίτι, αφού μου λήστεψαν και τα τελευταία μου υπάρχοντα: την αξιοπρέπειά μου και την περηφάνια μου (όση μου έχει απομείνει).
Μα και τη λιγοστή ελπίδα που έτρεφα για το σήμερα.

Πώς να λάβω την απόφαση να βαδίσω σε αυτή τη γραμμή και να γίνω ένας καλός και υπάκουος υπαλληλάκος; Τόσο πληρώνομαι, για τόσο θα δουλεύω από εδώ και πέρα.
Ειδικά εγώ πως γίνεται να το κάνω;

Δεν υπάρχει καιρός για συναισθηματισμούς και για οράματα.
Η εποχή έχει αλλάξει άρδην. Πριν μερικά χρόνια ήξερες τον εχθρό σου. Ήξερες από πού να φυλαχτείς. Σήμερα τι;

Οι αποφάσεις λαμβάνονται από άλλους για εμάς, αλλά χωρίς εμάς. Η εποχή είναι διαφορετική, γρήγορη, χαμογελαστά ύπουλη, ανάλγητη.

Και να φανταστείτε ότι σε μερικές ημέρες θα γιορτάσουμε όλοι με περηφάνια την επέτειο του Πολυτεχνείου. Μα πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι ιδέες… πριν μερικά χρόνια τόσος κόσμος σκοτώθηκε και μάτωσε για την ιδέα της Παιδείας και σήμερα ορισμένοι ούτε μισό μεροκάματο δε θυσίασαν για τον αγώνα…

Σε μερικούς μήνες θα βγάλετε ξανά από το χρονοντούλαπό σας τις προεκλογικές σας ομιλίες. Προσέξτε σας παρακαλώ να τονίσετε ξανά ότι η Παιδεία και ο Πολιτισμός είναι άμεση προτεραιότητα για τη Χώρα.

Κλείνουν τα μάτια μου. Γέρνω στο πλάι του κρεβατιού για να μη με δει η γυναίκα μου στεναχωρημένο. Δε θέλω να της το δείχνω. Κάνω τον Σταυρό μου και σφίγγω τα δόντια μου….
Όμως μια τελευταία ματιά, μήπως το παιδί μου έχει ξεσκεπαστεί.

Ναι, πράγματι, δεν υποθηκεύσαμε το μέλλον της σήμερα….

Καληνύχτα Κύριε Πρωθυπουργέ, αύριο μια νέα μέρα ξημερώνει, καληνύχτα τώρα…. Ας ξεκουραστούμε. Είμαστε όλοι ήσυχοι και σίγουροι ότι κάναμε το σωστό σήμερα.

Του Σπ. Ορνεράκη από ΤΑ ΝΕΑ της 27ης/10

Η απεργία, το παρόν και το μέλλον

Η απεργία μπορεί να τέλειωσε, τα προβλήματα όμως είναι ακόμη εδώ.

Δεν έχει νόημα να αρχίσουμε τις αναλύσεις για τη στάση των καθηγητών στην απεργία των δασκάλων. Ούτε αξίζει τον κόπο να ψάξουμε να βρούμε τα αίτια της αναιτιολόγητης καθυστερημένης συμμετοχή μας. Έχει καταντήσει πολύ μονότονη αυτή η ιστορία και, κυρίως, πολύ διασπαστική.

Έχει όμως ενδιαφέρον να εκτιμήσουμε την πολιτική εξέλιξη των γεγονότων στις μέρες της απεργίας.

Εν αρχή ήταν η κ. Γιαννάκου, η οποία, εκφράζοντας την κυβερνητική πολιτική, αρνήθηκε πεισματικά να ικανοποιήσει έστω και κάποια από τα αιτήματα. Οι λανθασμένοι «επικοινωνιακοί» χειρισμοί με τις εκφράσεις τύπου «δε μασάμε» έριξαν το λάδι στη φωτιά και φούντωσε όχι τόσο η απεργία όσο οι καταλήψεις στα σχολεία. Ο χρόνος της απεργίας, παραμονές των εκλογών, ήταν ιδανικός να δημιουργήσει μια σύγκρουση με την κυβέρνηση και προσφερόταν στα κόμματα για εκμετάλλευση. Παρόλα αυτά, η μείζον αντιπολίτευση, περιπλεγμένη μέσα στις αντιθέσεις της, αλλά και μέσα στην ιδεολογική συμμαχία με εκείνη της κυβέρνησης, κοιτούσε τα γεγονότα μη έχοντας την ικανότητα να χειριστεί και να «καπηλευτεί» την κατάσταση. Κάποιες ρητορείες του κ. Παπανδέρου κι από εκεί και πέρα τίποτε άλλο. Τόσο ο κομματικός όσο και ο συνδικαλιστικός μηχανισμός έτρεχαν να διεκδικήσουν τις έδρες στους δήμους και τις νομαρχίες. Ευτυχώς! Τέλος, έχουμε την επιφανειακά και συνολικά θετική στάση των ΜΜΕ. Γνωστοί μεγαλοδημοσιογράφοι, λαύροι στην απεργία του ’97, τώρα υπεραμύνονταν των «δίκαιων διεκδικήσεων των δασκάλων». Σ’ αυτές τις συνθήκες κινήθηκε η απεργία.

Η κυβέρνηση, μετά τα θετικά γι’ αυτήν αποτελέσματα των εκλογών, θα μπορούσε να κάλλιστα να αφήσει τους απεργούς να συνεχίσουν ανενόχλητοι. Θα μπορούσε κάλλιστα να προκαλέσει ένα γεγονός, που να αποσπούσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ από την απεργία· δεν ήταν και πολύ δύσκολο να βγάλει στη φόρα τη γρίπη των πτηνών! Έτσι η απεργία θα συνεχιζόταν και η πιθανή επόμενη συνάντηση με τους απεργούς θα γινόταν ίσως την 7^η με 8^η εβδομάδα, τότε που οι απεργοί θα ήταν πια ελάχιστοι και μάλιστα καταρρακωμένοι και απογοητευμένοι.

Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να κάνει στην κυβέρνηση το μεγαλύτερο δώρο της τετραετίας. Με εισήγησή του αναβλήθηκε η συζήτηση για το άρθρο 16 του Συντάγματος για το Γενάρη. Ενώ, λοιπόν, η εβδομάδα 16-22/10 θα ήταν εβδομάδα αναβρασμού και αγωνιστικότητας όχι μόνο από το χώρο των απεργών, αλλά και από τους φοιτητές και, γιατί όχι από τους γονείς, με τη «σοφή» πολιτική παρέμβαση του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά έμειναν στο χώρο της συνδικαλιστικής φαντασίας.

Οι μαθητές από τη μεριά τους συμμετείχαν στην πανεκπαιδευτική κινητοποίηση με τις καταλήψεις των σχολείων. Η συγκεκριμένη δράση, θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί, όπως και έγιναν κάποιες προσπάθειες, για να μετατοπιστεί το ενδιαφέρον από την απεργία στις καταλήψεις, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν οι αγανακτισμένοι γονείς, όπως και έγινε σε κάποιες περιπτώσεις, θα μπορούσαν να αρχίσουν οι συγκρίσεις με τα ιδιωτικά σχολεία, για να φανεί ότι εξαιτίας της απεργίας και των καταλήψεων οι μαθητές των ιδιωτικών, που τόσο τα μάχονται οι απεργοί, προοδεύουν, ενώ οι μαθητές των δημοσίων μένουν στάσιμοι.

Υπήρχαν λοιπόν πολλοί τρόποι, για να χειριστεί η κυβέρνηση αυτήν την απεργία, με τους περισσότερους απ’ αυτούς να είναι δοκιμασμένοι στο παρελθόν με επιτυχία. Επίσης, θα μπορούσε η κυβέρνηση να δώσει ένα καλό μάθημα στους εκπαιδευτικούς και στους μελλοντικούς απεργούς, ότι δεν μπορεί να ικανοποιήσει κανένα αίτημα.

Αντί λοιπόν να γίνουν όλα αυτά, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας, καλεί τους απεργούς, συζητά μαζί τους και καταθέτει μια νέα πρόταση, η οποία δε λύνει βέβαια κανένα αίτημα, δίνει όμως το δρόμο της αξιοπρεπούς υποχώρησης. Έτσι, φαίνονται όλοι ικανοποιημένοι. Η κυβέρνηση και κυρίως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, φαίνεται ότι συμμερίζεται τα αιτήματα του κλάδου και δίνει «όσα μπορεί να δώσει». Οι απεργοί, μετά από 6 εβδομάδες γυρίζουν στα σχολεία τους, όχι ικανοποιημένοι, αλλά ούτε τουλάχιστον εξευτελισμένοι.

Τρία είναι τα ερωτήματα που μπαίνουν:

1^ον γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει χείρα βοηθείας στους απεργούς, ώστε να βγουν από την απεργία;

2^ο ποια βόμβα πρόκειται να σκάσει τις επόμενες μέρες, που θα φέρει αναστάτωση σε ένα άλλο χώρο και που μάλλον θα τον βγάλει στους δρόμους;

και 3^ο ποια στάση πρέπει να κρατήσει ο κλάδος;

Η εμπλοκή του πρωθυπουργού έχει τη δική της σημειολογία. Μπορεί να συγκρούεται και να συζητάει ένας κλάδος με μια υπουργό, μπορεί στο τέλος να φέρει μέχρι και αντικατάσταση της υπουργού, όταν, όμως, εμπλέκεται στη συζήτηση ένας πρωθυπουργός, το μόνο που απομένει είναι η παραίτηση της κυβέρνησης. Το μήνυμα λοιπόν ελήφθη. Το θέμα είναι μπορούμε να οδηγήσουμε τα γεγονότα σε σύγκρουση με την κυβέρνηση;

Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, εκείνο που δείχνει να δρομολογείται, όσο γίνεται πιο ανώδυνα σ’ αυτή τη φάση, είναι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μη το θίξει αυτήν την τετραετία, αλλά από την άλλη είναι υποχρεωμένη να δείξει κάποια πρόοδο στα αφεντικά της των Βρυξελλών. Μέχρι τώρα όσα ακούγονται αναφέρονται κυρίως στις ενοποιήσεις Ταμείων, αν και κάτι άρχισε να ακούγεται για τα όρια ηλικίας. Να μη μας φανεί περίεργο αν ξεφυτρώσει καμιά τροπολογία σε κανένα νομοσχέδιο που θα έχει στόχο τα 67 χρόνια. Βέβαια, υπάρχει και η άποψη που θέλει την κυβέρνηση να μην ανοίγει ούτε το ασφαλιστικό, για να πάει σύντομα σε εκλογές, όσο ακόμη το ΠΑΣΟΚ τρώει τις σάρκες του. Ο χρόνος θα δείξει.

Το απεργιακό μέλλον που θέλει μια μεγάλη μερίδα της συνδικαλιστικής ηγεσίας είναι σίγουρο ότι θα ψηφιστεί στη γενική συνέλευση των προέδρων. Τώρα πώς είναι δυνατόν να ονειρευόμαστε ότι θα κρατήσουμε ζεστό κάτι που το είχαμε στα χέρια μας ζεστό, αλλά κρύωσε, είναι άξιο απορίας. Να κρατήσουμε ζεστό ένα κίνημα για να το κάνουμε τι; Να ξεκινήσουμε μια νέα κινητοποίηση θα πει κάποιος. Η όποια νέα κινητοποίηση πρέπει να αποκτήσει όχι μόνο πανεκπαιδευτικό χαρακτήρα αλλά παλλαϊκό.

Το σύνθημα: «η αντιλαϊκή πολιτική δεν παίρνει διορθώσεις αλλά ανατροπή», πρέπει να ξεφύγει από τη ρητορική του συνθήματος και να αποκτήσει υπόσταση. Πρέπει στο μεσοδιάστημα, μέχρι τη συζήτηση του 16^ου άρθρου του Συντάγματος, αν γίνει το Γενάρη, να ενημερωθούν όχι μόνο οι συνάδελφοι, αλλά και οι μαθητές, οι γονείς τους και όλος ο λαός. Παράλληλα, πρέπει να ξανασυζητηθούν τα ασφαλιστικά θέματα, το ζήτημα της αξιολόγησης και η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε., ώστε να βγουν στους δρόμους όλοι οι συνάδελφοι κι όλος ο λαός πλήρως ενημερωμένος.

Ειδικά στο ζήτημα της οικονομικής πολιτικής πρέπει να αξιοποιηθεί το ζήτημα της αύξησης στα 1400 €, έτσι όπως μπήκε στην απεργία, και να επεκταθεί ως αίτημα για όλους τους εργαζόμενους. Η αποδοχή του από τον κόσμο στα πεζοδρόμια της Θεσσαλονίκης, απ’ όπου ξεκίνησε ως σύνθημα, και μετά της Αθήνας, δείχνει την ανάγκη του κόσμου να ξεφύγει από τη μίζερη λογική των αυξήσεων του 3% και 4% και να διεκδικήσει όσα του ανήκουν.

Πρέπει να οργανωθούμε και να σταθούμε μπροστάρηδες σ’ αυτόν τον αγώνα. Ή θα εκμεταλλευτούμε τώρα τις περιστάσεις ή …