Καληνύχτα Κύριε Πρωθυπουργέ…

Καληνύχτα Κύριε Πρωθυπουργέ…

του Χρήστου Παπανδρέου
δάσκαλου

Σε λίγο ετοιμάζομαι και εγώ να κοιμηθώ.
Έβαλα την κορούλα μου στην κούνια της. Το ίδιο, υποθέτω, θα έχουν κάνει και οι γκουβερνάντες με τα δικά σας παιδιά. Το ίδιο θα έχει κάνει και ο τσιγγάνος στην ξύλινη παράγκα του, λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου.

Θα κοιμηθούμε όλοι ήσυχοι απόψε. Το βλέπω στο προσωπάκι της κόρης μου. Είναι ήσυχη. Είναι σίγουρη πως δεν υποθηκεύσαμε το μέλλον της, το μέλλον όλων των παιδιών της ηλικίας της.
Εμείς οι μεγάλοι σήμερα λάβαμε μια πολύ σπουδαία απόφαση: Να βαδίσουμε στο δρόμο του καθήκοντος και της ευθύνης.
Η καρδιά του δασκάλου πρέπει να τα δεχθεί και να τα αντέξει όλα.

Γύρισα στο σπίτι τσακισμένος και αφού με έχουν ληστέψει στο σούπερ-μάρκετ, στο φαρμακείο, στο συνεργείο.
Ένα μικρό αγοράκι με παρακαλούσε να του δώσω το κέρμα από το καροτσάκι με τα ψώνια.
Γύρισα σπίτι, αφού μου λήστεψαν και τα τελευταία μου υπάρχοντα: την αξιοπρέπειά μου και την περηφάνια μου (όση μου έχει απομείνει).
Μα και τη λιγοστή ελπίδα που έτρεφα για το σήμερα.

Πώς να λάβω την απόφαση να βαδίσω σε αυτή τη γραμμή και να γίνω ένας καλός και υπάκουος υπαλληλάκος; Τόσο πληρώνομαι, για τόσο θα δουλεύω από εδώ και πέρα.
Ειδικά εγώ πως γίνεται να το κάνω;

Δεν υπάρχει καιρός για συναισθηματισμούς και για οράματα.
Η εποχή έχει αλλάξει άρδην. Πριν μερικά χρόνια ήξερες τον εχθρό σου. Ήξερες από πού να φυλαχτείς. Σήμερα τι;

Οι αποφάσεις λαμβάνονται από άλλους για εμάς, αλλά χωρίς εμάς. Η εποχή είναι διαφορετική, γρήγορη, χαμογελαστά ύπουλη, ανάλγητη.

Και να φανταστείτε ότι σε μερικές ημέρες θα γιορτάσουμε όλοι με περηφάνια την επέτειο του Πολυτεχνείου. Μα πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι ιδέες… πριν μερικά χρόνια τόσος κόσμος σκοτώθηκε και μάτωσε για την ιδέα της Παιδείας και σήμερα ορισμένοι ούτε μισό μεροκάματο δε θυσίασαν για τον αγώνα…

Σε μερικούς μήνες θα βγάλετε ξανά από το χρονοντούλαπό σας τις προεκλογικές σας ομιλίες. Προσέξτε σας παρακαλώ να τονίσετε ξανά ότι η Παιδεία και ο Πολιτισμός είναι άμεση προτεραιότητα για τη Χώρα.

Κλείνουν τα μάτια μου. Γέρνω στο πλάι του κρεβατιού για να μη με δει η γυναίκα μου στεναχωρημένο. Δε θέλω να της το δείχνω. Κάνω τον Σταυρό μου και σφίγγω τα δόντια μου….
Όμως μια τελευταία ματιά, μήπως το παιδί μου έχει ξεσκεπαστεί.

Ναι, πράγματι, δεν υποθηκεύσαμε το μέλλον της σήμερα….

Καληνύχτα Κύριε Πρωθυπουργέ, αύριο μια νέα μέρα ξημερώνει, καληνύχτα τώρα…. Ας ξεκουραστούμε. Είμαστε όλοι ήσυχοι και σίγουροι ότι κάναμε το σωστό σήμερα.