Μια ανάσα αγώνα ακόμη!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 26/10/2006

Μια ανάσα αγώνα ακόμη!

Του ΝΑΣΟΥ ΓΚΟΛΕΜΗ

Είναι πια ξεκάθαρο: οι έξι εβδομάδες απεργίας στην Παιδεία δεν αρκούν! Όσων οι ψυχές έκλεισαν ραντεβού μ' αυτή τη συγκλονιστική κινητοποίηση, της δίνουν ζωή, έμπνευση και όραμα, το γνωρίζουν πλέον καλά.
Οι δάσκαλοι ξεκίνησαν ολομόναχοι, έναν αγώνα που ξεσκόνισε συνθήματα δεκαετιών, που έβγαλε από την ντουλάπα του παππού, του πατέρα, του γιου, τα πλακάτ που ματαιώθηκαν και ματαιώνονται τόσα και τόσα χρόνια: 15% για την Παιδεία, Σχολείο για όλους, Μόρφωση-δουλειά, Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία.

Σήμερα καλούνται να πάρουν τη μεγάλη απόφαση: και τώρα τι;

Μία - μία και ένας - ένας από το περίσσευμα της ψυχής, καλούνται να συμπυκνώσουν αγωνίες και αιτήματα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Γιατί η αύξηση του κατώτατου μεροκάματου αφορά κάθε εργαζόμενο.

Το χθεσινό συγκλονιστικό συλλαλητήριο ήταν οργής και ανάσας. Οργής για το πολιτικό θέατρο σκιών που παίζεται στη χώρα, αφού η μόνη αντιπολίτευση που είδαμε τα τελευταία χρόνια είναι των δασκάλων τα συνθήματα.

Αλλά και ανάσας. Πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας ανάσες. Είναι κρυφός και φανερός πόθος του καθένα μας: Μια ανάσα αγώνα ακόμα και τα... άδεια πουκάμισα θα πέσουν στη γη.

Η υπόθεση της γενικής απεργίας στην Παιδεία δεν είναι σπίθα στο σπιρτόκουτο του τυχαίου. Είναι πια συνείδηση. Ξεπερνά περιλάλητες συνδικαλιστικές ηγεσίες που χρόνια τώρα έμαθαν να συνδιαλέγονται σαν προέκταση του διαχειριστικού συστήματος. Σαν μικρό δαχτυλάκι που κουνά τις μαριονέτες-απεργούς και τους μαθαίνει πού και πού να χορταίνουν με αποφάγια.

Γίνεται καθαρό στις μέρες μας ότι, για να γυρίσουν πράγματα, χρειάζονται χιλιόμετρα πορείας και στάση - κατεύθυνση ανατροπής. Γιατί δεν αρκεί να έχεις δίκιο!

Δίκιο έχουν και στο Ιράκ και μετρούν 650.000 νεκρούς.

Δίκιο έχουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ωστόσο τραβάμε το καζανάκι του σπιτιού μας αγκαλιά με τις κάμερες.

Δίκιο έχουμε όταν λέμε ότι είμαστε φτωχοί και μας προτείνουν μη κυβερνητικές φιλανθρωπικές οργανώσεις. Αλήθεια, υπάρχει καμία -έστω και επιδοτούμενη- που να ενδιαφέρεται για το οκτάωρο, την υπερεργασία, τους ανέργους, τα εργατικά ατυχήματα, το κατώτατο μεροκάματο στην Ε.Ε., εκτός από αυτές που νοιάζονται για το πέταγμα της πεταλούδας στην Κίνα, πιστεύοντας ότι έτσι θα γίνει επανάσταση στη... Γούβα;

Η γενική απεργία στην Παιδεία στέλνει μήνυμα και στα κόμματα. ‘Οχι για διαβόητες συναινέσεις, που τόσο εύστοχα μας πλασάρουν, και είναι αυτοί όλοι, μαζί και εμείς και τα προβλήματά μας, απ' έξω. Απαιτεί θέσεις. Ούτε πράσινους ελιγμούς, αλλά ούτε και μικροψυχία για το ποιος είναι πιο «μπροστάρης» και ποιος κατέχει την «αλήθεια».

Όποιος προσπαθεί να παγιδεύσει αυτήν την κινηματική μορφή στην Παιδεία σε όρους «προσμονής» συναντήσεων με υπουργούς - πρωθυπουργούς και πρωτοβουλιών, να ξέρει ότι θα ξαναβρεί μπροστά του αυτό το μάγμα κινητοποιήσεων να διαπερνά όλο το φάσμα της κοινωνίας. Κι αν δεν το καταλάβουν, θα ψάχνουν για «άφθαρτους» υποψηφίους, επικοινωνιακά τρικ, ντιμπέιτ πολιτικού πολιτισμού, αλλά σίγουρα θα 'ρθει η ώρα που το «κοινοβούλιο της τηλεδημοκρατίας» δεν θα παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης. Θα κλείσει το τηλεκοντρόλ και τότε θα ψάχνουμε να εφεύρουμε και πάλι την πολιτική...

Μένουν και δύο εικόνες για το τέλος:

Η μία αφορά την ώρα της συνάντησης στην αίθουσα των δασκάλων. Να γυρίζεις απεργός τόσων εβδομάδων και να ψάχνεις το βλέμμα των υπολοίπων με τα ίδια μισοάδεια στομάχια που δεν απήργησαν ή μισοαπήργησαν. Να μη σε καίει η κούπα. Να είναι ζεστή και ψυχωμένη η καρδιά σου και να παγώνει η ατμόσφαιρα με ένα «γιατί;». Δεν ξέρω αν θα τους το ρωτήσεις ποτέ, είναι και το μπόι της ψυχής που δεν σ' αφήνει. Στην τάξη, τα παιδιά θα φαίνονται πιο γλυκά, πιο οικεία, πιο δικά σου. Κι οι συνάδελφοι πιο θλιμμένοι, πιο χαμένοι, πιο απρόσωποι.

- Κυρία, κυρία, να πω;

Ας μιλήσουν τα παιδιά. Γιατί οι άλλοι...

Κι η άλλη εικόνα είναι για όλους.

Καμιά φορά, σαν σταθείς απέναντι στον καθρέφτη, επιτρέπεται να κοιταχτείς και να ρωτήσεις για σένα. Ωμά τον εαυτό σου:

- Έχεις φιλότιμο, ρε; Κι αν απαντήσεις καταφατικά, ένα δυνατό «ναι» δηλαδή, και το ακούσεις ότι το είπες, τότε να σκεφτείς:

Θα αφήσουμε να σπάσουν, να σκύψουν το κεφάλι οι δάσκαλοι, γιατί είναι φτωχοί, γιατί δεν άντεξαν άλλο;

Θα περάσει ο «ψευτοτσαμπουκάς» που χρόνια τώρα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα μάς πετάνε κατάμουτρα: Τόσα· κι αν σ' αρέσει, κι αν ζεις.

Για τούτο και η ανάγκη για συνέχιση της απεργίας χτυπά πόρτα - πόρτα όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας, ακουμπά όσους δεν βολεύονται, είναι προσκλητήριο συμπαράταξης και έχει σημαία του εμάς και τα προβλήματά μας.

Τετάρτες στα συλλαλητήρια, αναμετρώνται αγωνιστές της διπλανής πόρτας με τους φτηνούς επικοινωνιακούς ελιγμούς πρωθυπουργικού επιπέδου.

Και το ραντεβού κλείνεται στο Σύνταγμα. Απέναντι από το Κοινοβούλιο. Δυστυχώς, απέναντι...

Καληνύχτα Κύριε Πρωθυπουργέ…

Καληνύχτα Κύριε Πρωθυπουργέ…

του Χρήστου Παπανδρέου
δάσκαλου

Σε λίγο ετοιμάζομαι και εγώ να κοιμηθώ.
Έβαλα την κορούλα μου στην κούνια της. Το ίδιο, υποθέτω, θα έχουν κάνει και οι γκουβερνάντες με τα δικά σας παιδιά. Το ίδιο θα έχει κάνει και ο τσιγγάνος στην ξύλινη παράγκα του, λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου.

Θα κοιμηθούμε όλοι ήσυχοι απόψε. Το βλέπω στο προσωπάκι της κόρης μου. Είναι ήσυχη. Είναι σίγουρη πως δεν υποθηκεύσαμε το μέλλον της, το μέλλον όλων των παιδιών της ηλικίας της.
Εμείς οι μεγάλοι σήμερα λάβαμε μια πολύ σπουδαία απόφαση: Να βαδίσουμε στο δρόμο του καθήκοντος και της ευθύνης.
Η καρδιά του δασκάλου πρέπει να τα δεχθεί και να τα αντέξει όλα.

Γύρισα στο σπίτι τσακισμένος και αφού με έχουν ληστέψει στο σούπερ-μάρκετ, στο φαρμακείο, στο συνεργείο.
Ένα μικρό αγοράκι με παρακαλούσε να του δώσω το κέρμα από το καροτσάκι με τα ψώνια.
Γύρισα σπίτι, αφού μου λήστεψαν και τα τελευταία μου υπάρχοντα: την αξιοπρέπειά μου και την περηφάνια μου (όση μου έχει απομείνει).
Μα και τη λιγοστή ελπίδα που έτρεφα για το σήμερα.

Πώς να λάβω την απόφαση να βαδίσω σε αυτή τη γραμμή και να γίνω ένας καλός και υπάκουος υπαλληλάκος; Τόσο πληρώνομαι, για τόσο θα δουλεύω από εδώ και πέρα.
Ειδικά εγώ πως γίνεται να το κάνω;

Δεν υπάρχει καιρός για συναισθηματισμούς και για οράματα.
Η εποχή έχει αλλάξει άρδην. Πριν μερικά χρόνια ήξερες τον εχθρό σου. Ήξερες από πού να φυλαχτείς. Σήμερα τι;

Οι αποφάσεις λαμβάνονται από άλλους για εμάς, αλλά χωρίς εμάς. Η εποχή είναι διαφορετική, γρήγορη, χαμογελαστά ύπουλη, ανάλγητη.

Και να φανταστείτε ότι σε μερικές ημέρες θα γιορτάσουμε όλοι με περηφάνια την επέτειο του Πολυτεχνείου. Μα πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι ιδέες… πριν μερικά χρόνια τόσος κόσμος σκοτώθηκε και μάτωσε για την ιδέα της Παιδείας και σήμερα ορισμένοι ούτε μισό μεροκάματο δε θυσίασαν για τον αγώνα…

Σε μερικούς μήνες θα βγάλετε ξανά από το χρονοντούλαπό σας τις προεκλογικές σας ομιλίες. Προσέξτε σας παρακαλώ να τονίσετε ξανά ότι η Παιδεία και ο Πολιτισμός είναι άμεση προτεραιότητα για τη Χώρα.

Κλείνουν τα μάτια μου. Γέρνω στο πλάι του κρεβατιού για να μη με δει η γυναίκα μου στεναχωρημένο. Δε θέλω να της το δείχνω. Κάνω τον Σταυρό μου και σφίγγω τα δόντια μου….
Όμως μια τελευταία ματιά, μήπως το παιδί μου έχει ξεσκεπαστεί.

Ναι, πράγματι, δεν υποθηκεύσαμε το μέλλον της σήμερα….

Καληνύχτα Κύριε Πρωθυπουργέ, αύριο μια νέα μέρα ξημερώνει, καληνύχτα τώρα…. Ας ξεκουραστούμε. Είμαστε όλοι ήσυχοι και σίγουροι ότι κάναμε το σωστό σήμερα.

Του Σπ. Ορνεράκη από ΤΑ ΝΕΑ της 27ης/10

Η απεργία, το παρόν και το μέλλον

Η απεργία μπορεί να τέλειωσε, τα προβλήματα όμως είναι ακόμη εδώ.

Δεν έχει νόημα να αρχίσουμε τις αναλύσεις για τη στάση των καθηγητών στην απεργία των δασκάλων. Ούτε αξίζει τον κόπο να ψάξουμε να βρούμε τα αίτια της αναιτιολόγητης καθυστερημένης συμμετοχή μας. Έχει καταντήσει πολύ μονότονη αυτή η ιστορία και, κυρίως, πολύ διασπαστική.

Έχει όμως ενδιαφέρον να εκτιμήσουμε την πολιτική εξέλιξη των γεγονότων στις μέρες της απεργίας.

Εν αρχή ήταν η κ. Γιαννάκου, η οποία, εκφράζοντας την κυβερνητική πολιτική, αρνήθηκε πεισματικά να ικανοποιήσει έστω και κάποια από τα αιτήματα. Οι λανθασμένοι «επικοινωνιακοί» χειρισμοί με τις εκφράσεις τύπου «δε μασάμε» έριξαν το λάδι στη φωτιά και φούντωσε όχι τόσο η απεργία όσο οι καταλήψεις στα σχολεία. Ο χρόνος της απεργίας, παραμονές των εκλογών, ήταν ιδανικός να δημιουργήσει μια σύγκρουση με την κυβέρνηση και προσφερόταν στα κόμματα για εκμετάλλευση. Παρόλα αυτά, η μείζον αντιπολίτευση, περιπλεγμένη μέσα στις αντιθέσεις της, αλλά και μέσα στην ιδεολογική συμμαχία με εκείνη της κυβέρνησης, κοιτούσε τα γεγονότα μη έχοντας την ικανότητα να χειριστεί και να «καπηλευτεί» την κατάσταση. Κάποιες ρητορείες του κ. Παπανδέρου κι από εκεί και πέρα τίποτε άλλο. Τόσο ο κομματικός όσο και ο συνδικαλιστικός μηχανισμός έτρεχαν να διεκδικήσουν τις έδρες στους δήμους και τις νομαρχίες. Ευτυχώς! Τέλος, έχουμε την επιφανειακά και συνολικά θετική στάση των ΜΜΕ. Γνωστοί μεγαλοδημοσιογράφοι, λαύροι στην απεργία του ’97, τώρα υπεραμύνονταν των «δίκαιων διεκδικήσεων των δασκάλων». Σ’ αυτές τις συνθήκες κινήθηκε η απεργία.

Η κυβέρνηση, μετά τα θετικά γι’ αυτήν αποτελέσματα των εκλογών, θα μπορούσε να κάλλιστα να αφήσει τους απεργούς να συνεχίσουν ανενόχλητοι. Θα μπορούσε κάλλιστα να προκαλέσει ένα γεγονός, που να αποσπούσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ από την απεργία· δεν ήταν και πολύ δύσκολο να βγάλει στη φόρα τη γρίπη των πτηνών! Έτσι η απεργία θα συνεχιζόταν και η πιθανή επόμενη συνάντηση με τους απεργούς θα γινόταν ίσως την 7^η με 8^η εβδομάδα, τότε που οι απεργοί θα ήταν πια ελάχιστοι και μάλιστα καταρρακωμένοι και απογοητευμένοι.

Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να κάνει στην κυβέρνηση το μεγαλύτερο δώρο της τετραετίας. Με εισήγησή του αναβλήθηκε η συζήτηση για το άρθρο 16 του Συντάγματος για το Γενάρη. Ενώ, λοιπόν, η εβδομάδα 16-22/10 θα ήταν εβδομάδα αναβρασμού και αγωνιστικότητας όχι μόνο από το χώρο των απεργών, αλλά και από τους φοιτητές και, γιατί όχι από τους γονείς, με τη «σοφή» πολιτική παρέμβαση του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά έμειναν στο χώρο της συνδικαλιστικής φαντασίας.

Οι μαθητές από τη μεριά τους συμμετείχαν στην πανεκπαιδευτική κινητοποίηση με τις καταλήψεις των σχολείων. Η συγκεκριμένη δράση, θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί, όπως και έγιναν κάποιες προσπάθειες, για να μετατοπιστεί το ενδιαφέρον από την απεργία στις καταλήψεις, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν οι αγανακτισμένοι γονείς, όπως και έγινε σε κάποιες περιπτώσεις, θα μπορούσαν να αρχίσουν οι συγκρίσεις με τα ιδιωτικά σχολεία, για να φανεί ότι εξαιτίας της απεργίας και των καταλήψεων οι μαθητές των ιδιωτικών, που τόσο τα μάχονται οι απεργοί, προοδεύουν, ενώ οι μαθητές των δημοσίων μένουν στάσιμοι.

Υπήρχαν λοιπόν πολλοί τρόποι, για να χειριστεί η κυβέρνηση αυτήν την απεργία, με τους περισσότερους απ’ αυτούς να είναι δοκιμασμένοι στο παρελθόν με επιτυχία. Επίσης, θα μπορούσε η κυβέρνηση να δώσει ένα καλό μάθημα στους εκπαιδευτικούς και στους μελλοντικούς απεργούς, ότι δεν μπορεί να ικανοποιήσει κανένα αίτημα.

Αντί λοιπόν να γίνουν όλα αυτά, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας, καλεί τους απεργούς, συζητά μαζί τους και καταθέτει μια νέα πρόταση, η οποία δε λύνει βέβαια κανένα αίτημα, δίνει όμως το δρόμο της αξιοπρεπούς υποχώρησης. Έτσι, φαίνονται όλοι ικανοποιημένοι. Η κυβέρνηση και κυρίως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, φαίνεται ότι συμμερίζεται τα αιτήματα του κλάδου και δίνει «όσα μπορεί να δώσει». Οι απεργοί, μετά από 6 εβδομάδες γυρίζουν στα σχολεία τους, όχι ικανοποιημένοι, αλλά ούτε τουλάχιστον εξευτελισμένοι.

Τρία είναι τα ερωτήματα που μπαίνουν:

1^ον γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει χείρα βοηθείας στους απεργούς, ώστε να βγουν από την απεργία;

2^ο ποια βόμβα πρόκειται να σκάσει τις επόμενες μέρες, που θα φέρει αναστάτωση σε ένα άλλο χώρο και που μάλλον θα τον βγάλει στους δρόμους;

και 3^ο ποια στάση πρέπει να κρατήσει ο κλάδος;

Η εμπλοκή του πρωθυπουργού έχει τη δική της σημειολογία. Μπορεί να συγκρούεται και να συζητάει ένας κλάδος με μια υπουργό, μπορεί στο τέλος να φέρει μέχρι και αντικατάσταση της υπουργού, όταν, όμως, εμπλέκεται στη συζήτηση ένας πρωθυπουργός, το μόνο που απομένει είναι η παραίτηση της κυβέρνησης. Το μήνυμα λοιπόν ελήφθη. Το θέμα είναι μπορούμε να οδηγήσουμε τα γεγονότα σε σύγκρουση με την κυβέρνηση;

Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, εκείνο που δείχνει να δρομολογείται, όσο γίνεται πιο ανώδυνα σ’ αυτή τη φάση, είναι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μη το θίξει αυτήν την τετραετία, αλλά από την άλλη είναι υποχρεωμένη να δείξει κάποια πρόοδο στα αφεντικά της των Βρυξελλών. Μέχρι τώρα όσα ακούγονται αναφέρονται κυρίως στις ενοποιήσεις Ταμείων, αν και κάτι άρχισε να ακούγεται για τα όρια ηλικίας. Να μη μας φανεί περίεργο αν ξεφυτρώσει καμιά τροπολογία σε κανένα νομοσχέδιο που θα έχει στόχο τα 67 χρόνια. Βέβαια, υπάρχει και η άποψη που θέλει την κυβέρνηση να μην ανοίγει ούτε το ασφαλιστικό, για να πάει σύντομα σε εκλογές, όσο ακόμη το ΠΑΣΟΚ τρώει τις σάρκες του. Ο χρόνος θα δείξει.

Το απεργιακό μέλλον που θέλει μια μεγάλη μερίδα της συνδικαλιστικής ηγεσίας είναι σίγουρο ότι θα ψηφιστεί στη γενική συνέλευση των προέδρων. Τώρα πώς είναι δυνατόν να ονειρευόμαστε ότι θα κρατήσουμε ζεστό κάτι που το είχαμε στα χέρια μας ζεστό, αλλά κρύωσε, είναι άξιο απορίας. Να κρατήσουμε ζεστό ένα κίνημα για να το κάνουμε τι; Να ξεκινήσουμε μια νέα κινητοποίηση θα πει κάποιος. Η όποια νέα κινητοποίηση πρέπει να αποκτήσει όχι μόνο πανεκπαιδευτικό χαρακτήρα αλλά παλλαϊκό.

Το σύνθημα: «η αντιλαϊκή πολιτική δεν παίρνει διορθώσεις αλλά ανατροπή», πρέπει να ξεφύγει από τη ρητορική του συνθήματος και να αποκτήσει υπόσταση. Πρέπει στο μεσοδιάστημα, μέχρι τη συζήτηση του 16^ου άρθρου του Συντάγματος, αν γίνει το Γενάρη, να ενημερωθούν όχι μόνο οι συνάδελφοι, αλλά και οι μαθητές, οι γονείς τους και όλος ο λαός. Παράλληλα, πρέπει να ξανασυζητηθούν τα ασφαλιστικά θέματα, το ζήτημα της αξιολόγησης και η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε., ώστε να βγουν στους δρόμους όλοι οι συνάδελφοι κι όλος ο λαός πλήρως ενημερωμένος.

Ειδικά στο ζήτημα της οικονομικής πολιτικής πρέπει να αξιοποιηθεί το ζήτημα της αύξησης στα 1400 €, έτσι όπως μπήκε στην απεργία, και να επεκταθεί ως αίτημα για όλους τους εργαζόμενους. Η αποδοχή του από τον κόσμο στα πεζοδρόμια της Θεσσαλονίκης, απ’ όπου ξεκίνησε ως σύνθημα, και μετά της Αθήνας, δείχνει την ανάγκη του κόσμου να ξεφύγει από τη μίζερη λογική των αυξήσεων του 3% και 4% και να διεκδικήσει όσα του ανήκουν.

Πρέπει να οργανωθούμε και να σταθούμε μπροστάρηδες σ’ αυτόν τον αγώνα. Ή θα εκμεταλλευτούμε τώρα τις περιστάσεις ή …

Ανοιχτή επιστολή

Καλημέρα, παιδιά, είναι χτες.

Λοιπόν, πρέπει να προετοιμαστώ πολύ για να μπω ξανά στην τάξη.

Στην τάξη που τόσο αγωνίστηκε ο Πολύδωρας να διαφυλάξει, ψεκάζοντας με χημικά το δάκο της κοινωνικής αναστάτωσης, υπερασπίζοντας τη σιδερογροθιά ως αυτοάμυνα και

παρατάσσοντας τα ‘ακίνητα στρατιωτάκια’ του απέναντι στους ανέντιμους δασκάλους και τους υποκινούμενους μαθητές,

Στην τάξη, τη μικρομεσαία και προβληματική που κατρακυλά όλο και πιο βαθειά στη φτώχεια, που παίρνει παράταση με δάνεια, που επιτρέπεται να μπαλώνει τα κουρέλια της με ιδιαίτερα και delivery, αλλά σε καμιά περίπτωση να διεκδικεί την αυτονόητη αξιοπρέπεια.

Πρέπει να προετοιμαστώ πολύ για να μπω ξανά στην τάξη.

Στην τάξη των καλών και πειθήνιων πολιτών, των επίδοξων αυτόχειρων, που δεν διαμαρτύρονται, δεν απαιτούν, γκρινιάζουν μόνο καμιά φορά, κομψά και με ευπρέπεια, κατά που πρέπει σε «υπαλληλίσκους, φοβητσιάρηδες, δούλους παχείς», όπως λέει και ο Μπίρμαν.

Στην ίδια τάξη και στον ίδιο μαυροπίνακα μαζί με όσους αρνήθηκαν να καταθέσουν έστω κι ένα μεροκάματο σ΄ αυτό τον αγώνα, προσβλέποντας με κουτοπονηριά σε πιθανό κέρδος, που έτσι κι αλλιώς πάντα μοιράζονται, και σε πιθανή ήττα που ανέξοδα πάντα κριτικάρουν. Σ΄αυτούς που δεν ανέχονται το χαρακτηρισμό του απεργοσπάστη και απονευρώνουν τη γλώσσα για να μη «λέμε πια τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη» και να φλυαρούμε έτσι άκοπα με απονεκρωμένες έννοιες και κακοποιημένες λέξεις.

Πρέπει να προετοιμαστώ πολύ για να μπω ξανά στην τάξη

Στην τάξη της δημοσιονομικής ευρυθμίας που τόσο απρεπώς κινδύνεψε να διαταραχτεί, όχι από τα ληστρικά υπερκέρδη των τραπεζών, όχι από τον πλουτισμό των ημετέρων ή την ‘τακτοποίηση των δικών μας παιδιών’, όχι από τις κουμπαριές, τις μίζες, τις υπόγειες αμοιβές των επιτρόπων, τις βουλευτικές υπερωρίες, αλλά από εμένα την απερίσκεπτη απεργό.

Στην τάξη των μετεκλογικών μηνυμάτων, που η άσκηση του ιερού μου ανά τετραετία δικαιώματος απέστειλε σε μπουκάλι ναυαγού, για να μένει και να αρμενίζει μεσοπέλαγα, ως εσαεί ανεπίδωτο, σε άγνωστο παραλήπτη.

Πρέπει να προετοιμαστώ πολύ για να μπω ξανά στην τάξη

Στη σχολική τάξη που έφραξε τα παράθυρά της με σταυρωτά κάγκελα, για να μη δραπετεύσουν οι έγκλειστοι από την αποστράγγιση της εφηβείας τους, την πρώιμη κατηγοριοποίησή τους, την άνοστη φλυαρία, τα βαθιά χασμουρητά, την κατακερματισμένη πληροφορία, την κονσερβοποιημένη και με πολλά συντηρητικά μηχανοποιημένη αναπαραγωγή όλο αυτό που με λίγα λόγια ονομάζουμε εύρυθμη πορεία της εξεταστέας ύλης.

Στην τάξη των παραταγμένων με στρατιωτική πειθαρχία μαθητών, που θα παρελαύνουν μεθαύριο, με συντονισμένο βηματισμό, δίπλα στα ακριβοπληρωμένα τεθωρακισμένα, υπό τον ήχο ηρωικών εμβατηρίων και μπροστά από τα κορδωμένα παραστήματα στην πασαρέλα των επισήμων, που θα δηλώσουν στη συνέχεια πόσο υπερήφανοι αισθάνονται για τα νιάτα του τόπου, τα τόσο αναλώσιμα στην κρεατομηχανή ξένων πολέμων και στη μυλόπετρα της ανεργίας, και πόσο η παιδεία είναι στην πρώτη προτεραιότητα της πολιτικής τους υστεροβουλίας. Και όλα αυτά βέβαια αφού θα έχει προηγηθεί το ετήσιο μαλλιοτράβηγμα και η πλειοδοσία πατριωτισμού για το ποιοι δικαιούνται να κρατούν την ελληνική σημαία.

Πρέπει λοιπόν να προετοιμαστώ για να μπω ξανά στην τάξη.

Στην τάξη αυτών που θα συνωθούνται να καταθέσουν στεφάνι στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου και θα ξεθάψουν σε πανηγυρικούς της δεκάρας τις ‘προσωπικές’ αγωνιστικές τους μνήμες διανθισμένες με φρέσκα δάκρυα και το πόσο τους εκφράζει το σύνθημα ψωμί-παιδεία-ελευθερία. Όλα αυτά δηλαδή που με επιμέλεια φυλάνε στη ναφθαλίνη για επετειακή χρήση.

Πρέπει να προετοιμαστώ πολύ για να μπω ξανά στην τάξη.

Και τελικά θα πάω απροετοίμαστη και ίσως μόνο πω, καλημέρα, παιδιά, είναι χτες.

Νίνα Γεωργιάδου. Κάλυμνος, η επόμενη μέρα.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΥΣΔΕ - ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Αγγελόπουλος Ηλίας του Γεωργίου ΠΕ3 5^ο Γυμν. Καλλιθέας

Αθανασίου Χρυσάνθη του Παντελή ΠΕ2 Γυμν. Παραμυθιάς Θεσπρωτίας

Αλεβίζος Άρης του Κων/νου ΠΕ4 ΕΛ Καστέλας

Αλεξανδράτος Βασίλης του Τηλεμάχου ΠΕ3 1ο ΕΛ Πειραιά

Αλεξανδροπούλου Ιφιγένεια του Γεωργίου ΠΕ2 1ο Λύκειο Αιγάλεω

Αλεξίου Θόδωρος του Νικολάου ΠΕ2 1ο ΕΠΑΛ Άνω Λιοσίων

Αλεξίου Κώστας του Νικολάου ΠΕ17 1^ο ΕΠΑΛ Παραμυθιάς Θεσπρωτίας

Αλεξόπουλος Θανάσης του Γεωργίου ΠΕ17 3ο ΕΛ Περιστερίου

Αμωράτη Χριστιάννα του Αντωνίου ΠΕ2 1ο Λύκειο Αιγάλεω

Αντωνάκος Λάμπρος του Γεωργίου ΠΕ17 1ο ΕΠΑΛ Τρίπολης

Αντωνόπουλος Παύλος του Δημητρίου ΠΕ4 1ο ΕΛ Ταύρου

Αποστολόπουλος Ανδρέας του Δημοσθένη ΠΕ4 ΕΛ Αγρού

Αποστόλου Αντώνης του Γεωργίου ΠΕ2 Γυμνάσιο Βερδικούσιας Λάρισας

Αρβανίτης Γιάννης του Αναστασίου ΠΕ2 6ο Λύκειο Πατρών

Βαλάση Κλειώ του Αλκιβιάδη ΠΕ3 1ο ΕΠΑΛ Ηλιούπολης

Βαμβακάς Κώστας του Θεοδώρου ΠΕ11 1ο ΕΛ Ελευσίνας

Βαρελά Μαλάμω του Ευαγγέλου ΠΕ17 2^ο ΕΠΑΛ Ζωγράφου

Βαρσαμακίδου Βασιλική του Δημητρίου ΠΕ2 1^ο ΕΠΑΛ Ορεστιάδας

Βασάλος Κυριάκος του Γεωργίου ΠΕ9 1ο ΕΠΑΛ Πειραιά

Βλάχα Βασιλική του Κωνσταντίνου ΠΕ3 Πειραματικό Γυμνάσιο Ζωσιμαίας Ιωαννίνων

Βογιατζής Κώστας του Δημητρίου ΠΕ3 1^ο ΕΛ Πετρούπολης

Βοργιάς Νίκος του Μιμίκου ΠΕ4 Ειδικό Γυμνάσιο Αθήνας

Βουγιούκας Παναγιώτης του Δημοσθένη ΠΕ3 ΕΠΑΛ Χρυσούπολης

Βουρεκάς Θοδωρής του Κων/νου ΠΕ3 32ο ΕΛ Αθήνας

Γαζάκης Αντώνιος του Μιχαήλ ΠΕ2 ΕΛ Προσοτσάνης

Γαλιατσάτος Νικόλαος του Διονυσίου ΠΕ4 3ο Γυμνάσιο Αργοστολίου

Γανιάρη Ιφιγένεια του Κων/νου ΠΕ19 6ο ΕΠΑΛ Αθήνας

Γεωργιάδου Νίνα του Ιωάννη ΠΕ6 2ο ΕΛ Καλύμνου

Γκαρζώνη Μαριάννα του Βασιλείου ΠΕ5 Γυμν. Κουτσελιού Ιωαννίνων

Γκούβας Γεώργιος του Κων/νου ΠΕ20 4ο ΕΛ Ηρακλείου Αττικής

Γρηγοριάδου Ελισσάβετ του Χρήστου ΠΕ13 1ο ΕΠΑΛ Κορωπίου

Δαμασκηνός Δημήτρης του Ανέστη ΠΕ2 Γυμνάσιο Ερέτριας

Δαμπολιάς Παναγιώτης Ιωάννη ΠΕ4 1ο ΕΛ Χαϊδαρίου

Δανιήλ Mαρία του Μιχαήλ ΠΕ2 2^ο Γυμν. Ν. Σμύρνης

Δαπέργολας Νεκτάριος του Δημητρίου ΠΕ2 2^ο ΕΠΑΛ Κομοτηνής

Δασακλή Μάγδα του Ιωάννη ΠΕ11 ΠΥΣΔΕ Πειραιά

Δεμερδεσλής Γιώργος του Κων/νου ΠΕ3 1^ο ΕΠΑΛ Ορεστιάδας

Δημάκου Μάρω του Θάνου ΠΕ2 1ο ΕΛ Καματερού

Δημητούλης Δημήτρης του Γεωργίου ΠΕ9 ΠΥΣΔΕ Γ΄ Αθήνας

Διαμαντίδης Σεβαστός (Τάκης) του Αντωνίου ΠΕ4 Γυμν. Μαραθόκαμπου Σάμου

Δρίβας Θανάσης του Εμμανουήλ ΠΕ3 42ο ΕΛ Αθήνας

Ζαγανίδης Χρήστος του ΜενΕΛάου ΠΕ11 4ο ΕΛ Πύργου Ηλείας

Ζάρδας Νϊκος του Θεοδώρου ΠΕ3 Γυμν. Καμένων Βούρλων

Ζούζουλα Ελένη του Ευαγγέλου ΠΕ2 3^ο Γυμν. Αγ. Αναργύρων

Ηλίας Στέργιος του Κων/νου ΠΕ2 ΕΛ Θεσπρωτικού Πρέβεζας

Θεοδωρίδης Παύλος του Νεόφυτου ΠΕ2 Γιαννίκειο Γυμν. Πετρούσας Δράμας

Θερειανός Κώστας του Νικολάου ΠΕ10 ΠΥΣΔΕ Α΄ Αθήνας

Θωμά Ειρήνη του Μηνά ΠΕ2 ΕΛ Αστακού Αιτωλ/νίας

Ιωαννίδου Παναγιώτα του Ευσταθίου ΠΕ4 ΠΥΣΔΕ Δωδεκανήσου

Καββαδίας Γιώργος του Κων/νου ΠΕ2 3^ο ΕΛ Κερατσινίου

Καζαντζή Όλγα του Γεωργίου ΠΕ2 5ο ΕΛ Βόλου

Καλαμπάκος Βαγγέλης του Αχιλλέα ΠΕ4 Γυμν. Νεράιδας Θεσπρωτίας

Καλαράς Δημήτρης του Ιωάννου ΠΕ4 ΕΛ Χιλιομοδίου Κορινθίας

Καπέτης Δημήτριος του Λαζάρου ΠΕ2 1^ο ΕΠΑΛ Αριδαίας

Καραγιάννης Απόστολος του Ιωάννη ΠΕ2 4ο ΕΛ Ν. Σμύρνης

Καρακώστας Κώστας του Χρήστου ΠΕ4 ΕΛ Αιτωλικού

Καραμπάτσας Βασίλης του Γεωργίου ΠΕ3 5^ο Γυμν. Καλλιθέας

Καράμπελα Ελένη του Ιωάννη ΠΕ2 8ο Γυμνάσιο Περιστερίου

Καρασμάνογλου Αχιλλέας του Γεωργίου ΠΕ3 1^ο Γυμν. Ρόδου

Καριώτης Δημητριος του Χαρίλαου ΠΕ17 ΕΠΑΛ Ελευσίνας

Κασάπης Αθανάσιος του Ιωάννη ΠΕ4 3^ο Γυμν. Ορεστιάδας

Κατσιαμπούρα Ασπασία του Νικολάου ΠΕ2 6ο ΕΛ Βόλου

Κάτσικας Χρήστος του Παναγιώτη ΠΕ2 Εσπερινό Γυμν. Καλλιθέας

Κατσούλας Άκης του Γεωργίου ΠΕ18 1ο ΕΠΑΛ Άνω Λιοσίων

Κεχαγιά Ελένη του Κωνσταντίνου ΠΕ19 5^ο ΕΛ Ζωγράφου

Κολιός Τηλέμαχος του Απόστολου ΠΕ4 ΕΛ Ζεφυρίου

Κοντογιάννη Μαριλένα του Ιωάννη ΠΕ2 Εσπερινό Λύκ Ηγουμενίτσας Θεσπρωτίας

Κορδάτος Κώστας του Διονυσίου ΤΕ1 ΕΠΑΛ Καινουργίου Αιτ/νιας

Κοτσιφάκη Σίτσα του Γρηγορίου ΠΕ2 ΕΛ Ακρωτηρίου Χανίων

Κουγιούφας Βασίλειος του Αριστοτέλη ΠΕ3 4ο ΕΛ Ν. Σμύρνης

Κουματζιάς Δημήτρης του Νικολάου ΠΕ17 3ο ΕΠΑΛ Κατερίνης

Κουτάκης Παναγιώτης του Ιωάννη ΠΕ6 Μουσικό Γυμν. Ξάνθης

Κουτίτας Κώστας του Λαυρέντη ΠΕ3 Γυμν. Συκιάς Χαλκιδικής

Κουτσούκου Ευαγγελία του Νικολάου ΠΕ19 1^ο Γυμν. Τρίπολης

Κρανίου Κώστας του Παναγιώτη ΠΕ3, 8ο ΕΛ Κορυδαλλού

Κύργιος Φώτιος του Σωτηρίου ΠΕ2 Γεν. Λύκειο Κατσικάς Ιωαννίνων

Κυριακάκης Γιάννης του Θωμά ΠΕ9 ΕΛ Γκούρας Κορινθίας

Κωνσταντινίδου Ηλέκτρα του Γεωργίου ΠΕ2 13ο ΕΛ Πειραιά

Κώνστας Σωτήρης του Περικλή ΠΕ2 Γυμν. Ερυθρών

Κωσταρά Δήμητρα του Γεωργίου ΠΕ19 1^ο ΕΠΑΛ Ασπροπύργου

Κωσταράς Φώτης του Κων/νου ΠΕ18 Γυμν. Λεχαινών Ηλείας

Κωστόπουλος Κώστας του Βασιλείου ΠΕ3 2ο ΕΠΑΛ Ζωγράφου

Κωτίδου Αναστασία του Νικολάου ΠΕ4 8ο Γυμνάσιο Πειραιά

Κωτσιομύτης Γιώργος του Περικλή ΠΕ1 1^ο Γυμν. Ελευσίνας

Λαθήρα Γιάννα του Δημητρίου ΠΕ3 1^ο ΕΠΑΛ Συκεών

Λαθήρας Γιάννης του Κωνσταντίνου ΠΕ4 1^ο Γυμν. Συκεών Θεσ/νίκης

Λέκκα Αλεξάνδρα του Νικολάου ΠΕ2 ΠΥΣΔΕ Α΄ Αθήνας

Λύγκα Βίκη του Γρηγορίου ΠΕ5 10^ο Γυμν. Ιλίου

Μακρίδης Γιάννης του Χρήστου ΠΕ3 1^ο Γυμν. Ιωαννίνων

Μακρυδήμα Βιργινία του Διονυσίου ΠΕ3 ΕΠΑΛ Διδυμοτείχου

Μαλαταρά Βασιλική του Κωνσταντίνου ΠΕ2 ΕΛ Ελευσίνας

Μάλλης Γιώργος του Ζησίμου ΠΕ10 ΕΛ Μήλου

Μανδέλου Μαρία του Βασιλείου ΠΕ9 1ο ΕΠΑΛ Ναυπάκτου

Μαραβάς Κώστας του Χρήστου ΠΕ3 3^ο ΕΛ Ιλίου

Μαραγκουδάκη Μαρία του Αντωνίου ΠΕ10 ΕΛ Ακρωτηρίου Χανίων

Μαρίνης Στέλιος του Κων/νου ΠΕ3 Μουσ. Γυμνάσιο - Λύκειο Πειραιά

Μαυρέλης Ιάκωβος του Ιωάννου ΠΕ3 4^ο ΕΛ Καλλιθέας

Μεργούπης Μιχάλης του Χρήστου ΠΕ17 Εσπ. Γυμν. Τρίπολης

Μιχαλόπουλος Παναγιώτης του Ιωάννου ΠΕ11 2^ο Γυμν. Αμαλιάδας

Μιχολός Βασίλης του Ιωάννου ΠΕ4 1^ο ΕΛ Ελευσίνας

Μουρελάτου Δέσποινα του Διονυσίου ΠΕ4 5^ο Γυμν. Αθήνας

Μπάκας Αθανάσιος του Σωτηρίου ΠΕ4 ΕΛ Αγρού Κέρκυρας

Μπάλας Ανδρέας του Αντώνη ΠΕ2 ΕΛ Πέτρας Μυτιλήνης

Μπαλάσκας Λάμπρος του Αλεξίου ΠΕ3 4ο ΕΛ Δράμας

Μπατζούκη Κλεοπάτρα του Κων/νου ΠΕ10 2^ο Γυμν. Βόλου

Μπέκης Νίκος του Γεωργίου ΠΕ2 1ο ΕΛ Βέροιας

Μπέλλος Ηλίας του Παναγιώτη ΠΕ1 3ο Γυμν. Ασπροπύργου

Μπεχράκη Κατερίνα του Ευσταθίου ΠΕ2 1ο Γυμν. Καματερού

Μπιχάκης Φώτης του Κων/νου ΠΕ19 1ο ΕΠΑΛ Χανίων

Μπογδάνου Μαρίνα του Αλεξάνδρου ΠΕ5 Γυμν. Αγρού Κέρκυρας

Μυλωνάς Χρήστος του Κωνσταντίνου ΠΕ19 3 ΕΛ Άνω Λιοσίων

Μπούρδαλας Παναγιώτης του Αντωνίου ΠΕ4 Γυμν. Χαλανδρίτσας Αχαΐας

Ναξάκης Αντώνης του Ιωάννη ΠΕ3 2^ο Γυμν. Παραλίας Πατρών

Νικητόπουλος Γεώργιος του Αγγέλου ΠΕ4 1ο ΕΠΑΛ Τρίπολης

Νικολάου Σταμάτης του Παναγιώτη ΠΕ3 12ο ΕΛ Αθήνας

Ξυδάς Αποστόλης του Μιχαήλ ΠΕ3 ΕΛ Μάνδρας Αττ.

Οικονόμου Ανδρέας του Χαριλάου ΤΕ1 2ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου

Οικονόμου Γεώργιος του Παναγιώτη ΠΕ1 2^ο Γυμν. Άργους

Οργιανέλης Άγγελος του Ανδρέα ΠΕ2 4ο ΕΛ Δράμας

Πανοπούλου Φωτεινή του Γεωργίου ΠΕ2 Γυμν. Γρανίτσας Ευρυτανίας

Παπαδημητρίου Ευθύμιος του Λαζάρου ΠΕ2 2ο ΕΛ Πολίχνης Θεσνίκης

Παπαδόπουλος Δημήτρης του Γεωργίου ΠΕ9 ΕΛ Βαλτινού Τρικάλων

Παπαλεωνίδα Παναγιώτα (Γιούλη) του Τριαντάφυλλου ΠΕ19 10^ο ΕΠΑΛ Αθήνας

Παπαναγιώτου Βίκυ του Νικολάου ΠΕ6 1^ο Γυμν. Χανίων

Παπαπαναγιώτου Αθανάσιος του Δημητρίου ΠΕ12 4ο ΕΛ Ν. Σμύρνης

Παπαχατζής Ηλίας του Θεοφάνη ΠΕ2 ΕΛ Γαστούνης

Παππάς Σόλων του Χαραλάμπους ΠΕ18-35 3^ο ΕΠΑΛ Ιωαννίνων

Παρασκευόπουλος Γεώργιος του Βασιλείου ΠΕ7 Γυμν. Ιερισσού Χαλκιδικής

Πατσιού Παναγιώτα του Σπυρίδωνος ΠΕ4 42^ο Γυμν. Αθήνας

Πατσούρας Αθανάσιος του Χρήστου ΠΕ4 8ο ΕΛ Ιωαννίνων

Πετρίδης Γιάννης του Κωνσταντίνου ΠΕ11 Γυμν. Κυπαρισσίας

Πέττας Αντώνης του Ανδρέα ΠΕ3 1^ο ΕΛ Καματερού

Πλαγιαννάκου Ειρήνη του Μιχαήλ ΠΕ9 ΤΕΕ Καρύστου

Ποταμιάνος Γιάννης του Σπυρίδωνα ΠΕ3 1^ο Γυμν. Αγ. Βαρβάρας

Προίσκος Αθανάσιος του Ιερόθεου ΠΕ4 2^ο ΕΛ Μεγάρων

Ρακόπουλος Κώστας του Αλεξάνδρου ΠΕ11 5^ο Γυμν. Ρόδου

Ρίζος Νικόλαος του Αθανασίου ΠΕ7 Γ-Λ Ειρηνούπολης Ημαθίας

Σκαλτσάς Γιώργος του Νικολάου ΠΕ13 ΕΠΑΛ Ν. Ζίχνης

Σκοτίδας Χρήστος του Κων/νου ΠΕ3 1^ο ΕΛ Ελευσίνας

Σόρογκα Μαρία του Χρήστου ΠΕ2 Γυμν. Δολιανών Ιωαννίνων

Σουλιώτης Κώστας του Ευαγγέλου ΠΕ3 6^ο ΕΛ Ιλίου

Σόφης Γιώργος του Χρήστου ΠΕ4 2ο ΕΛ Π. Φαλήρου

Σόφης Χρήστος του Γεωργίου ΠΕ19 Γυμνάσιο Ερμιόνης Αργολίδας

Στασιμού Αποστολία του Σπυρίδωνος ΠΕ5 Διάθεση ΠΥΣΔΕ Αρτας

Σταυρινάδης Στέλιος του Ιωάννη ΠΕ3 3^ο Γυμν. Αργυρούπολης

Σταυρόπουλος Άγγελος του Γεωργίου ΠΕ3 3^ο Γυμν. Μοσχάτου

Σταύρου Κατερίνα του Ιωάννη ΠΕ2 13ο ΕΛ Πειραιά

Στεφανίδου Σοφία του Στεφάνου ΠΕ2 Γ-Λ Αγιονερίου Κιλκίς

Στυλιανουδάκης Ζαχαρίας του Ιωάννη ΠΕ11 2^ο Γυμν. Χαϊδαρίου

Σφαιροπούλου Αθηνά του Θεοδώρου ΠΕ2 Γυμν. Αρχαγγέλλου Ρόδου

Σωτηρόπουλος Γιώργος του Χρήστου ΠΕ3 Γυμνάσιο Ερατεινής

Τετράδης Γιάννης του Νικολάου ΠΕ4 2^ο Γυμν. Ζακύνθου

Τζανιδάκη Κωνσταντίνα του Μιχαήλ ΠΕ2 1ο ΕΛ Ελευσίνας

Τζέρπος Νικόλαος του Ιωάννη ΠΕ4 Γυμν. Πλαταριάς Θεσπρωτίας

Τζιορτζιώτης Σταύρος του Νικολάου ΠΕ17 1^ο Γυμν. Αγ. Δημητρίου

Τζούμας Αθανάσιος του Αλεξάνδρου ΠΕ11 Γυμν. Πεδινής Ιωαννίνων

Τριανταφυλλόπουλος Ηλίας του Ανδρέα ΠΕ10 4ο ΕΛ Πειραιά

Τριανταφύλλου Μαρία του Νικολάου 1ο ΕΛ Ελευσίνας

Τριμπόνια Κατερίνα του Γεωργίου ΠΕ4 3^ο ΕΛ Ιλίου

Τσαρδή Μαρία του Ευστρατίου ΠΕ2 3ο ΕΛ Πειραιά

Τσιλιμπάρη Όλγα-Αικατερίνη του Σπυρίδωνα ΠΕ2 1ο ΕΛ Κέρκυρας

Τσιριγώτης Θανάσης του Δημητρίου ΠΕ2 Ειδ. ΕΛ Ιλίου

Τσουκαλάς Χρήστος του Ιωάννη ΠΕ2 Γυμν. Δεμενίκων Μεσσάτιδας

Φακούδης Ευάγγελος του Δημοσθένη ΠΕ3 Γυμν. Σουφλίου

Φατούρου Αγγελική του Ιωάννη ΠΕ4 1ο Εσπ. ΕΠΑΛ Περιστερίου

Φουσέκης Χρήστος του Σπυρίδωνος ΠΕ2 Εσπ. Γυμν. Περιστερίου

Φραγκεδάκη Αντωνία του Γεωργίου ΠΕ4 43ο Γυμν. Αθήνας

Φραγκόπουλος Κώστας του Μιχαήλ ΠΕ8 2^ο Γυμν. Ν. Σμύρνης

Φύτρος Πέτρος του Παντελή ΠΕ2 ΠΥΣΔΕ Κυκλάδων

Φωτιάδης Γιώργος του Ιωάννη ΠΕ9 3ο ΕΛ Πειραιά

Χαλκής Γιώργος του Απόστολου ΠΕ3 52^ο ΕΛ Αθήνας

Χατζή Ζωή του Δημητρίου ΠΕ8 53^ο Γυμν. Αθήνας

Χατζημάνου Έφη του Κων/νου ΠΕ4 3ο ΕΛ Τρικάλων

Χατζηχρήστος Χρήστος του Αριστείδη ΠΕ3 ΠΥΣΔΕ Γ΄ Αθήνας

Χρυσοστομίδου Βασιλική του Παύλου ΠΕ18 1ο ΕΠΑΛ Σαλαμίνας

Ψιμούλη Χρυσούλα του Κων/νου ΠΕ2 19^ο Γυμν. Αθήνας

Ψυχογιός Γιάννης του Κλέαρχου ΠΕ4 3ο ΕΛ Άρτας

Τι μαγειρεύεται για το Ασφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό

Το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα με το οποίο οι κυβερνήσεις της οικονομίας της αγοράς παραχωρούν-ξεπουλούν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα ή που παραχωρήθηκαν από τα πάνω, για να αποφύγουν με κάθε τρόπο τους λαϊκούς αγώνες και τον εξ Ανατολής κίνδυνο. Τώρα που ο κίνδυνος έπαψε να υπάρχει και το εργατικό κίνημα, διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα, δείχνει να έχει χάσει, προσωρινά τουλάχιστον, την αγωνιστικότητά του, μεθοδεύονται τρόποι, ώστε να καταργηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων ή, για να το πούμε με άλλα λόγια, να ξεπουληθεί η ασφάλιση και η περίθαλψη στο κεφάλαιο.

Σε μας κατά καιρούς έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες ανατροπής του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού. Πέρασαν διάφορες «επιτροπές σοφών», Ελλήνων και ξένων, που εισηγήθηκαν τα όποια μέτρα τους. Σε γενικές γραμμές η μαζική αντίδραση των εργαζομένων ήταν αυτή που φρέναρε τις εξελίξεις και περιόρισε το κακό. Από τις μαζικές διαδηλώσεις εναντίον των προτάσεων Γιαννίτση, βγήκε ο νόμος Ρέππα, που σε τελική ανάλυση δεν έφερε σχεδόν καμιά από τις μεγάλες αλλαγές που ήθελε τότε η κυβέρνηση Σημίτη. Το θέμα τότε έκλεισε όσο πιο γρήγορα γινόταν και άφησαν τα κάρβουνα στη φωτιά, για να τα βγάλει η επόμενη κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση Καραμανλή, παρά τα 2,5 χρόνια εξουσίας, δεν τόλμησε να ανοίξει ευθέως και συνολικά το φάκελο του ασφαλιστικού. Κατόρθωσε όμως να βάλει νέους όρους στο παιχνίδι, ξεκινώντας με τις αλλαγές στους νεοδιόριστους του Ο.Τ.Ε. Απ’ ό,τι λέγεται και απ’ ό,τι φαίνεται μάλλον δε θα αγγίξει το ασφαλιστικό και στον υπόλοιπο χρόνο που της απομένει, παραπέμποντάς τον μετά τις εκλογές.

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν προετοιμάζεται και το έδαφος. Οι ανακοινώσεις είτε των ντόπιων δουλικών (κυβερνητικοί και κομματικοί παράγοντες των δύο μεγάλων κομμάτων) είτε των ξένων (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) είναι συχνές πυκνές, ώστε να γίνει συνείδηση στον κόσμο πως οι αλλαγές είναι απαραίτητες. Γράφουν ΤΑ ΝΕΑ, στις 21 Οκτωβρίου, «Μας τρόμαξε πάλι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις προβλέψεις της, την περασμένη εβδομάδα, για την κρίση του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, που έρχεται αργά, αλλά με βεβαιότητα... το 2050. Στην πρώτη θέση τοποθέτησε την Ελλάδα σε ό,τι αφορά την προβλεπόμενη αύξηση των δημοσίων δαπανών για τις συντάξεις και την υγεία, ως ποσοστό του ΑΕΠ έως το 2050» και λίγο παρακάτω: «Πολύ δραματικά όλα αυτά και καλλιεργούν και κατάλληλο κλίμα για την προώθηση αλλαγών στο ασφαλιστικό σύστημα. Δεν είναι τυχαίο που ο κ. Αλογοσκούφης έσπευσε την επομένη να μιλήσει για «τολμηρές προτάσεις» που έχει - υποτίθεται - ζητήσει η κυβέρνηση από την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για το Ασφαλιστικό. Μόνο που οι προβλέψεις - ιδίως για έναν τόσο μακρινό ορίζοντα - χαρακτηρίζονται από μεγάλη αβεβαιότητα.»

Όσον αφορά την αύξηση των ορίων ηλικίας έχουμε την πρόσφατη δήλωση του επιτρόπου Βλ. Σπίντλα «Σήμερα οι νέοι μπαίνουν στην αγορά εργασίας μετά τα 30 έτη της ηλικίας τους. Στη συνέχεια κάνουν παιδιά και δικαιούνται άδειες και διάφορες παροχές. Όλα αυτά είναι νεκρός εργασιακός χρόνος. Αν ληφθεί υπόψη ότι το προσδόκιμο όριο ζωής έχει αυξηθεί,γίνεται κατανοητό ότι θα πρέπει να παραταθεί ο εργασιακός χρόνος».

Παράλληλα, δρομολογούνται και οι τελικές κινήσεις των παικτών, ώστε να είναι έτοιμοι για μεγάλα κέρδη, όταν κάποια στιγμή αρχίσει το ξεπούλημα. Μετά τις διάφορες ανακατατάξεις, στην εγχώρια αγορά συνωθούνται ορισμένοι από τους μεγαλύτερους ασφαλιστικούς ομίλους διεθνώς. Πρόκειται για τις: Allianz, AIG (Alico), Generali, ING, Victoria (θυγατρική του γερμανικού ομίλου Ergo), Eureko και CGU. Πρόσφατα μπήκε στο παιχνίδι η γαλλική Credit Agricole με την εξαγορά της Εμπορικής και τελευταία η γαλλική ΑΧΑ, ένας από τους μεγαλύτερους ασφαλιστικούς οργανισμούς διεθνώς -ο δεύτερος σε παγκόσμια κατάταξη-, εξαγοράζοντας την ALPHA Insurance.

Γιατί μαζεύτηκαν όλοι αυτοί οι καλοί στον τόπο μας; Την απάντηση μας τη δίνει ο επικεφαλής του τομέα Μεσογείου της ΑΧΑ (στον οποίο ανήκει η Ελλάδα), Jean Raymond Abat ο οποίος δήλωσε ότι βλέπει για την Ελλάδα ανάπτυξη 10% του κλάδου των τραπεζοασφαλειών σε ετήσια βάση, περίπου 9% για ασφαλιστικά προγράμματα ζωής και περίπου 10% για τα λοιπά ασφαλιστικά προγράμματα. Τα λοιπά ασφαλιστικά προγράμματα δεν είναι φυσικά οι ασφάλειες αυτοκινήτων, αλλά οι τραπεζοασφάλειες (bancassurance) που αναμένεται να κάνουν την εμφάνισή τους στη χώρα το επόμενο διάστημα, και στα οποία περιλαμβάνονται συνταξιοδοτικά προγράμματα εγγυημένου κεφαλαίου στη λήξη τους, που θα υπόσχονται υψηλότερες αποδόσεις σε σύγκριση με όσα κυκλοφορούν σήμερα, σύμφωνα με δηλώσεις του Christian Jacque, διευθύνοντα σύμβουλου της Emporiki Bank που εξαγοράστηκε πρόσφατα από την Credit Agricole.

Με απλά λόγια οι παραπάνω εξελίξεις σημαίνουν ότι το ασφαλιστικό που θα ετοιμαστεί, εκτός από επιμήκυνση των ορίων ηλικίας και μείωση των εργοδοτικών εισφορών θα ανοίξει με κάθε τρόπο έναν τρίτο πυλώνα ασφάλισης, άγνωστο για την Ευρώπη αλλά πολύ γνωστό για την Αμερική, δηλαδή, την ιδιωτική ασφάλιση. Οι ρυθμίσεις που θέλουν να κάνουν θα μειώνουν όσο το δυνατό περισσότερο τα ποσά των συντάξεων, ίσως ακόμα και των εισφορών, αλλά από την άλλη θα εξαναγκάζουν τον εργαζόμενο να καταφεύγει, ατομικά ή μέσω των Ομοσπονδιών, στην ιδιωτική ασφάλιση. Έτσι, θα μπορεί η Ο.Λ.Μ.Ε., για παράδειγμα, να τα βρει με μια ασφαλιστική εταιρεία και να εντάξει τα μέλη της σ’ ένα συνταξιοδοτικό πακέτο. Το έργο αυτό παίζεται στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια με τα γνωστά θύματα. Με την τελευταία χρηματιστηριακή κρίση, γύρω στο 2000, χιλιάδες εργαζομένων είδαν τις συντάξεις τους να εξαφανίζονται, γιατί πτώχευσαν οι ασφαλιστικές τους εταιρείες.

Αυτό είναι το όνειρο τους. Από εμάς εξαρτάται να γίνει ο εφιάλτης τους.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Στη σημερινή κοινή συνάντηση των Δ.Σ. ΟΛΜΕ – ΔΟΕ με τον πρωθυπουργό της χώρας και την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δεν υπήρξε καμία ουσιαστική μετακίνηση από τις αρχικές, αρνητικές θέσεις της κυβέρνησης στις κεντρικές διεκδικήσεις των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών τόσο στο οικονομικό μας αίτημα όσο και στο αίτημα της αύξησης των δημόσιων δαπανών για την παιδεία, που αποτέλεσε προβεβλημένη προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση κράτησε για μία ακόμη φορά τη στάση της άκαμπτης αδιαλλαξίας παρά το επιφανειακά συγκαταβατικό ύφος και σ’ αυτήν τη συνάντησης:

· Η απάντηση του πρωθυπουργού στο οικονομικό μας αίτημα για 1.400 ευρώ καθαρά στο νεοδιόριστο ήταν η παραπομπή του στο πλαίσιο διαμόρφωσης του νέου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων με συνομιλητή την ΑΔΕΔΥ, που η ολοκλήρωσή του, όπως υπογραμμίστηκε από τον ίδιο, δεν θα πραγματοποιηθεί σε καμία περίπτωση πριν το 2012, σε χρόνο δηλαδή όχι μικρότερο της πενταετίας, χωρίς καν να δεσμεύεται γι’ αυτό.

· Για το περίφημο επίδομα των 105 ευρώ, ο πρωθυπουργός περιόρισε τις δόσεις στο πλαίσιο της τριετίας σε δύο εξαμηνιαίες το 2007 των 17,5 ευρώ η καθεμιά και δύο ετήσιες δόσεις το 2008 και 2009 των 35 ευρώ η καθεμιά υπό την αίρεση μάλιστα ότι «τα δημοσιονομικά της χώρας δεν θα στραβώσουν».

· Για το μεγάλο ζήτημα της αύξησης των δημόσιων δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ, που για τρία χρόνια είναι καθηλωμένες στο 3,5% περίπου, ο πρωθυπουργός αναγνώρισε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, αλλά δήλωσε αναγκασμένος να δώσει χρονική παράταση πέραν της τετραετίας για την υλοποίηση της δέσμευσής του. Ως αιτία επικαλέστηκε «τις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στο Σύμφωνο Σταθερότητας».

· Στα υπόλοιπα εκπαιδευτικά και εργασιακά ζητήματα η κυβέρνηση απέφυγε οποιεσδήποτε συγκεκριμένες και σαφείς δεσμεύσεις με μοναδική εξαίρεση την καθιέρωση της ετήσιας προσχολικής αγωγής ως υποχρεωτικής καθώς και την αύξηση της υπερωριακής αποζημίωσης μετά από συνεννόηση με το υπουργείο Οικονομικών. Αξίζει ιδιαίτερα να σημειώσουμε, γιατί αναδεικνύει την «αγοραία» φιλοσοφία της κυβέρνησης, ότι στο αίτημα της ίδρυσης σύγχρονων σχολικών βιβλιοθηκών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση που λείπουν παντελώς, ο πρωθυπουργός υπέδειξε την ανάγκη εξεύρεσης και χορηγών για τη χρηματοδότηση τους, ώστε να μην επιβαρυνθεί υπέρμετρα ο κρατικός προϋπολογισμός.

Μετά και από τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό γίνεται σε όλους φανερό πως στόχος και της σημερινής αντιεκπαιδευτικής και αντεργατικής πολιτικής παραμένει η συντριβή κάθε αποφασιστικού αγώνα σε περιεχόμενο και μορφές, υπηρετώντας κυνικά μία και μοναδική σκοπιμότητα: την υποταγή συνολικά του κόσμου της εργασίας, ώστε να περάσει αδιατάρακτα το κύμα των νεοφιλελεύθερων

μεταρρυθμίσεων που ανατρέπουν θεμελιώδεις κατακτήσεις και δικαιώματα των εκπαιδευτικών και όλων των εργαζομένων. Μάλιστα για τον «ιερό» αυτό σκοπό η κυβέρνηση θυσιάζει την ομαλή επανέναρξη λειτουργίας των σχολείων αδιαφορώντας στην πράξη για τη μάθηση και τη μόρφωση των παιδιών του ελληνικού λαού παρά τις υποκριτικές κορώνες για «ανοιχτά σχολεία». Η τακτική και τεχνική της αδιαλλαξίας ως μέθοδος κάμψης του φρονήματος των απεργών εκπαιδευτικών δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι μπροστά στη δυναμική του γενικευμένου πανεκπαιδευτικού αγώνα η κυβέρνηση νιώθει εξαιρετικά ευάλωτη. Αυτή είναι η αιτία που την υποχρεώνει σε κινήσεις εντυπώσεων και αναδίπλωσης, κινήσεις που αποδεικνύουν τόσο η συνάντηση αυτή καθεαυτή του πρωθυπουργού με τις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών καθώς και η απόπειρα βελτιωμένης δήθεν πρότασης στο οικονομικό μας αίτημα όσο και χρονική μετατόπιση της συζήτησης για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος που κατοχυρώνει τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.

Το παραπάνω σκηνικό συμπληρώνει και η σημερινή δικαστική προσφυγή «θιγόμενου πολίτη», σύμφωνα με τις γνωστές άθλιες συνταγές κατά των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών με αίτημα τον χαρακτηρισμό των απεργιακών μας κινητοποιήσεων ως παράνομων και καταχρηστικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι ημέρα εκδίκασης ορίστηκε η Τετάρτη, 25 Οκτωβρίου, ημέρα που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το μεγάλο

πανεκπαιδευτικό – πανεργατικό συλλαλητήριο για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και την ανατροπή της λιτότητας χωρίς τέλος και έλεος.

Όχι στην επιχείρηση αναθεώρησης του Συντάγματος

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις Δ.Ε.

Ο συγκλονιστικός αγώνας των δασκάλων που συνεχίζεται για έκτη συνεχή εβδομάδα, η απεργία των καθηγητών, οι πάνω από 800 καταλήψεις σχολείων, η έναρξη, τέλος, των φοιτητικών συνελεύσεων που αποφασίζουν καταλήψεις σχολών και επιχειρούν να συνδέσουν το νήμα του συγκλονιστικού και νικηφόρου κινήματός τους που ανάγκασε την κυβέρνηση Καραμανλή να αποσύρει τον αντιδραστικό νέο νόμο πλαίσιο και διαμόρφωσε μία κοινωνική αγωνιζόμενη πλειοψηφία που τάσσεται κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16, έφερε τους πρώτους καρπούς: ανάγκασε το ΠΑΣΟΚ να προτείνει την αναβολή της συζήτησης, φοβούμενο βέβαια τη γενική κατακραυγή της αγωνιζόμενης εκπαιδευτικής κοινότητας, μα και της κοινωνικής του βάσης που αντιδρά στις νεοφιλελεύθερες «εμπνεύσεις» της ηγεσίας του για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Η Ν.Δ. με ανακούφιση έκανε αμέσως δεκτό το αίτημα.
Η κυβερνητική αυτή απόφαση συνιστά ελιγμό, για να αποφύγει η κυβέρνηση την επαπειλούμενη γενίκευση των αγώνων σε όλους τους χώρους της εκπαίδευσης, γενίκευση που είναι πιθανό να πάρει πανεργατικά – παλλαϊκά χαρακτηριστικά με αιχμή του δόρατος την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να κυριαρχήσει ο εφησυχασμός, μια και το Γενάρη στη Bουλή η συζήτηση για την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος θα ξεκινήσει με την κατ’ αρχήν συμφωνία των δύο κομμάτων. Aν αυτή η Bουλή αποφασίσει πως η επόμενη θα είναι Aναθεωρητική, τότε η νέα κυβέρνηση θα μπορεί μόνο με 151 βουλευτές να τροποποιήσει σε αντιδραστική κατεύθυνση το Σύνταγμα. Aπό κάθε άποψη είναι σημαντικό να υπάρξει τώρα ένα ευρύ μέτωπο ενάντια στην αναθεώρηση και ειδικότερα υπεράσπισης της δημόσιας παιδείας, της δημόσιας γης και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ένα μέτωπο, το οποίο θα μπορεί να συμπεριλάβει και κάτω από το ευρύ «Όχι» κάθε πολιτική συνδικαλιστική δύναμη, κάθε φωνή που στοιχίζεται σ’ αυτή την προσπάθεια. Ήδη έχουν ξεκινήσει σημαντικές πρωτοβουλίες από αγωνιστές της Aριστεράς (όπως π.χ. στην Πάτρα) που θα πάρουν το επόμενο διάστημα ευρύτερες διαστάσεις.
H «Nέα Διακυβέρνηση» της N.Δ. φέρνει ολόκληρο σχέδιο αλλαγών του εθνικού συντάγματος. Δεν της αρκούσαν οι πρόσφατες αναθεωρήσεις 1985 και 2001. Tο κάνει μάλιστα μετά το πάγωμα του «ευρωσυντάγματος» από τα Όχι των λαών Γαλλίας και Oλλανδίας. O κεντρικός πυρήνας του συνόλου των άρθρων που προτείνονται για αναθεώρηση:
1) χαρακτηρίζεται από την αποδοχή της εμπορευματοποίησης της Eθνικής Παιδείας (που οδηγεί σε ιδιωτικά πανεπιστήμια, Συμπράξεις Δημοσίου Iδιωτικού Tομέα - Σ.Δ.I.T. και χορηγούς στη γενική εκπαίδευση, κ.λπ.) και από το θεσμικό περιορισμό του δωρεάν δημόσιου χαρακτήρα της (άρθρο 16).
2) επιδιώκεται η μείωση της προστασίας του δασικού κεφαλαίου της χώρας μας με τον επιχειρούμενο διαχωρισμό δασών και δασικών εκτάσεων. Eπιπλέον επιδιώκεται η δυνατότητα επέκτασης πολεοδομικού σχεδιασμού και σε δασικού χαρακτήρα εκτάσεις. Έτσι ανοίγεται ο δρόμος για την ευρεία αλλαγή χρήσης της γης, ενώ παράλληλα νομιμοποιούνται και «επιβραβεύονται» οι καταπατητές μέχρι το 1975 (άρθρα 24 και 117).
3) επιχειρείται η υπονόμευση των εγγυήσεων του συντάγματος. Aυτή γίνεται, μεταξύ των άλλων, με τη δημιουργία συνταγματικού δικαστηρίου και με τον παράλληλο περιορισμό του διάχυτου ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων από το σύνολο των δικαστηρίων (άρθρο 100). Eπιπλέον με όλα τα υπό αναθεώρηση άρθρα και τη νέα δομή του συντάγματος επιδιώκεται ο υποβιβασμός του στο επίπεδο του νόμου.
4) εντείνεται ο κίνδυνος μεταφοράς από την κεντρική εξουσία μέρους της υποχρέωσής της για προσφορά των δημόσιων αγαθών της παιδείας, της προστασίας του περιβάλλοντος και της πολεοδομίας στην τοπική αυτοδιοίκηση. H εκχώρηση αυτή αποσκοπεί στην προώθηση των «αγοραίων» κριτηρίων εις βάρος των κοινωνικών. Έτσι επιδιώκονται και οι Σ.Δ.I.T. εις βάρος των δημοσίων συμφερόντων (άρθρα 102 και 16, 24 και 117). Aντίθεται αίρεται η δυνατότητα απαλλοτριώσεων για δημόσιους κοινόχρηστους χώρους (άρθρο 17).
5) τέλος, επιδιώκεται η θεσμική κατοχύρωση της ελαστικοποίησης της εργασίας και η καίρια υπονόμευση της θεσμικής μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων (άρθρα 103, 104).

Aυτές οι αλλαγές θα επιφέρουν μοιραία τεράστιες αρνητικές συνέπειες στο εργασιακό, ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό και παραγωγικό πεδίο. Eπιπλέον αυτές οδηγούν σε δημιουργία ζωτικού χώρου για την είσοδο των ιδιωτικών συμφερόντων στους βασικούς πυλώνες του δημόσιου (παιδεία, υγεία, κ.λπ.).Για όλους αυτούς τους λόγους:
• Mεγάλα στρώματα του ελληνικού λαού και της νεολαίας έχουν απονομιμοποιήσει τις αλλαγές αυτού του είδους με το εκπαιδευτικό - φοιτητικό κίνημα (άρθρο 16).
• Tο κίνημα των οικολογικών και λοιπών οργανώσεων και κινήσεων απορρίπτει σταθερά κάθε χαλάρωση της δασικής και περιβαλλοντικής προστασίας που παρέχουν τα άρθρα 24 και 117.
• H πλειοψηφία του νομικού κόσμου τάσσεται κατά της θεσμοθέτησης του συνταγματικού δικαστηρίου (άρθρο 100).
• H σημερινή ευρωπαϊκή πολιτική συγκυρία χαρακτηρίζεται από την άρνηση ψήφισης του «Eυρωσυντάγματος» από τους λαούς της Γαλλίας - Oλλανδίας και μια διευρυμένη κοινωνική δυσαρέσκεια.Στο ίδιο αντιδραστικό μήκος κύματος κινείται η Eπιτροπή Διαρθρωτικών Mεταρρυθμίσεων (EΔIMET) η οποία εκτός των άλλων αποτελείται από το Γ. Mαρίνο τέως ευρωβουλευτή της NΔ και χολερικό δημοσιογράφο του Λαμπράκη, το Λάζαρο Eυφραίμογλου αντιπρόεδρο της Eurobank, το Διαμαντόπουλο καθηγητή της Παντείου, τον Π. Kαζάκο και Πλ. Πηνιό επίσης καθηγητές AEI. Oι παραπάνω συνταγματικοί φωστήρες εκτός των υπολοίπων προτείνουν στην πραγματικότητα άρση κάθε συνδικαλιστικής δυνατότητας με διατάξεις οι οποίες απαγορεύουν στα συνδικάτα να αποφασίζουν κινητοποιήσεις. Συγκεκριμένα προτείνεται στο άρθρο 23 του Συντάγματος να συμπεριληφθεί διάταξη για τις περιπτώσεις όπου αποφασίζεται η παράταση των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων πέραν του τριημέρου. «Για παράταση της απεργίας πέραν του τριημέρου απαιτείται συμμετοχή στην ψηφοφορία της απόλυτης πλειοψηφίας του συνόλου των εργαζομένων στην επιχείρηση ή στον κλάδο ή εναλλακτικά υπερψήφισή της τουλάχιστον από το 1/3 εξ αυτών».Στο ίδιο άρθρο τα μέλη της επιτροπής σοφών» προτείνουν να υπάρξει ειδική ρύθμιση για τους μόνιμους υπαλλήλους υπηρεσιών και φορέων του στενού δημόσιου τομέα. Tι αναφέρει η επίμαχη διάταξη; «Δεν επιτρέπεται η απεργία των μονίμων υπαλλήλων του στενότερου δημόσιου τομέα εφόσον αυτή διακόπτει, εμποδίζει ή διαταράσσει την παροχή υπηρεσιών του κράτους». Zητείται δε σε διάστημα ενός έτους από την κύρωση του αναθεωρημένου Συντάγματος να εκδοθεί νόμος με τον οποίο να προσδιοριστούν επακριβώς οι κυρώσεις για τους εργαζομένους που συμμετέχουν σε λευκή ή συγκαλυμμένη απεργία ή κρίνονται υπόλογοι για αποχή ή μειωμένη παροχή υπηρεσιών!... Kαι η αξιωματική αντιπολίτευση; H ανυπαρξία αντιπολίτευσης από τη μεριά του ΠAΣOK είναι φανερή από την πρώτη στιγμή. Δεν κινητοποιεί καμιά από τις δυνάμεις του για να ανατρέψει τα μέτρα που η κυβέρνηση δρομολογεί. Δεν το επιθυμεί και δεν το επιδιώκει, γιατί η κυβερνητική του θητεία κινήθηκε στην ίδια λογική και θεωρεί ότι σ’ ένα μεγάλο μέρος του λύνονται τα χέρια και για την επόμενη. Tο ΠAΣOK δρομολόγησε το άρθρο 103 στην προηγούμενη αναθεώρηση, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αποτελούν την κορωνίδα του νεοφιλελεύθερου προγράμματός του για την εκπαίδευση που πιέζει για βαθύτερες και γρηγορότερες αλλαγές κάτω από τις σημαίες της ιδιωτικοποίησης, της «αποκέντρωσης» και της αξιολόγησης, αυτό ψήφισε πλήθος νόμων που καταπατούν ανθρώπινα δικαιώματα.

Όχι στην αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση.

Tο μόνο εμπόδιο που θα μπορούσε να αποτρέψει τις σαρωτικές αυτές αλλαγές είναι ένα ενωτικό μαζικό εργατικό κίνημα. Mόνο αν οι εργαζόμενοι συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα το μέγεθος της απειλής, κινηθούμε οργανωμένα και οικοδομήσουμε ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης, υπάρχει ελπίδα να αποκρουστεί η αντιλαϊκή συνταγματική επίθεση. Tώρα που κρίνεται αυτή η σοβαρότατη υπόθεση, αξίζει να ληφθούν πρωτοβουλίες στα πλαίσια του κινήματος για να δημιουργηθεί ένα μαχητικό, ενωτικό μέτωπο του «Όχι». Να δημιουργηθούν σε όλους τους χώρους της εκπαίδευσης, κατ’ αρχήν, μα και σε κάθε σωματείο, δήμο και γειτονιά επιτροπές με πολύμορφη δράση, με στόχο τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου κατά της αντιδραστικής αναθεώρησης του Συντάγματος. Οι καιροί ου μενετοί!


ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Γ ΈΛΜΕ-Θ
email: rizospastiki@yahoo.gr